Hislerimin dili olsaydı
da dökebilseydim
içimi sana,
Engin denizlerle çarpışan
kırılgan yüreğimi,
Leyla’nın yolunda ölümü
göze alan Mecnun
misali,
Ve en derin kuytulardan
sızlarken yaranın izleri,
Bir noksanlık vardı ruhumda
varamadan sana kırdılar
dizlerimi...
Ah hislerimin dili
olsaydı da haykırabilseydim
içimdeki beni öldüren
seni sana,
Lakin diyemedim
hadi çık gel!
kurtul kalabalık yalnızlıklardan ,
Elvedalarla uğurlarken aşkı
çıkmaz yollarından,
Sesine kilit vurulmuş
mühür misali çırpınıyorduk
umut kokan mısralardan,
Eskimesin sevgimiz,
eksilirse beraber göçeriz
bu dünyadan,
Çekip gittin ya,
Neyleyim, elim varmaz
artık özlem şiirleri yazmaktan ...
Ah hislerimin dili olsaydı
da serebilseydim kırık
gururumu ayaklarına,
Kız kulesinin üzgün
bakışları altında,
Sol yanımı nakış nakış
işlerken kızılın yorgunluğunu
taşıyan bedeninle,
Sırtını limana yaslamış
çaresizliğini nefrete
boğuyordun,
Ve hüzün sarısı küllerinle
yaralarımın enkazından
ezip geçerken,
Dudakların ölüm haberimi
duyuruyordu göçüp
giden sevda kuşlarına,
Yalnızlığımı sessizliğine
bölercesine...