Vuslat...
Ah aşk vuslat...
Sen bana ben sana vuslat...
Kader,ölüm,yaşamak
Seni yaşamak...
Bir gün gidecektin...Gittin
Ömür dayanmaz...Günler yetmez...
Kimse beni anlamaz...
Çeken de anlamaz ...
Günler ayları,aylar dünyayı kovalasa
Sen yine dönmezsin...
Ben artık feleğin suyundan içtim...
Ölüm değil istediğim...
Seninle ölmek...
Yalnız başıma yürümekten sıkıldım...
Senin ellerin,beni hep ama hep mutlu kılardı...
Ama şimdi...
Sen gittin
Yoksun ne kokun ne adın ne bedenin
Sen yoksun
Bir masal gibi
Bir rüya gibi yoksun
Hemde birden gidenlerdensin...
İhtimal yok dönmene...
Hata ya bende...
Ya seni sevmekte...
Ya da durduğum bu acımasız şehirde...
İmkansızı istemiyorum senden...
Sana "Gitme" demiyorum...
Ne olur gitme...
Ve ben masada boş kağıda seni yazmayı tercih ettim...
Bu sefer yazdım...Ama yazı senin gitmenle silinmişti...
Komik bir masal gibi ama sevmek şakası olmayan...
Belki hayat karartan...
Belki seni bulan bir şeydir...
Seni sevmek
Bir filmin sonu gibidir...
Ya sevinirsin ya üzülür...
Üzgünüm...
Alper Halaçoğlu...