İçinde ki nefreti ta kökünden sökmeyen
Dünya varına kanıp Hak yola gül dökmeyen
Hakk’ka niyaz ederek önünde diz çökmeyen
Kimler hep yavaş yavaş adın koyarlar ayyaş

Medet ya Hak deyip te eşiğini öpmeyen
İhsanı kerem etse asla geri tepmeyen
Gözünde ki merteği kimseye elletmeyen
Cimler hep yavaş yavaş adın koyarlar ayyaş

Hani ya bir zamanlar yeyip içip doyduğun
Aktan karayı seçip birer birer soyduğun
Ahirete göçerken terekene koyduğun
Simler hep yavaş yavaş adın koyarlar ayyaş

El emeği göz nuru didin tırman derdiğin
Her zorluğu aşarak muradına erdiğin
Candan özge cananım bilip değer verdiğin
İmler hep yavaş yavaş adın koyarlar ayyaş

Bunca yokluk içinde yaşarken kırk kanaat
Ömür denen bu yolda adamlık zor zanaat
Zulmü takdis edip de düzmedinse bir naat
Mimler hep yavaş yavaş adın koyarlar ayyaş


... DOST KALEMLERDEN...


Efkara pay biçermiş kaderin keder yanı
Ruhu seyyar olanlar nasıl taşır ki canı?
Ömür akıp giderken zaman geçen her anı
Demler hep yavaş yavaş adın koyarlar ayyaş...

Sevgili ustam, Şiirlerin ŞAİRİ’ne sonsuz teşekkürler...


İnsan isen seversin insan gibi insanı
Ancak böyle bulursun kâmil olan ihsanı
Sen düşürme dilinden tatlı dilli lisanı
Kelamlar hep yavaş yavaş adın koyarlar ayyaş

Sevgili ustam, ESHAT’a sonsuz teşekkürler...




Mehmet Ali ÇAĞLAR
(Çağlar ABDAL)
Ankara / Şubat 2020