Çok insan tanırsın sebepsiz
Yüzler görürsün isimsiz
Ya zaman yetmez tanımaya
unutturur hafızan ya ’da

Kimi sevgiyle baglanır
çöker ayrılığın hüznü
Kimi alışkanlık gibi
Yapışır vefasız ömrüne

Ah dünya!
Anladım ki ben!
Bitmeyen cümle kuruluşlarında
Tamamlanamayan sözlerde
ifadesi zor duygu kopukluklarında
Dünya küçük tesadüflerin süprizinde

Bir yerlerde karşılaşınca
Ya senin zoruna gider
Yada benim..
iki yabancı gibi kalakalırız.
Hayatımın içinde kalsaydın?
unutmazdım
Unutmazdın..

Demek ki önemsiz yaşananlar
Hatırlanmıyorsan hayıflanırsın
Hiç bir şey nedensiz değildir.
Şeytan diyor söyle yüzüne
utansın..
utanayım..
utanalım.

Ya sen önemsizdin
Gereksiz olan ya bendim
Boşver demek istiyorsun
Olmuyor işte şerefsiz
Diye geçiyor içinden
Sonra yürüyüp geçiyorsun
Bazen bir yabancı..
bazen bir kaç hep yabancı