ATATÜRK’Ü GÖRDÜM
Yusuf Yılmaz

Değerli bir şeyini kaybetmiş
Ve onu aramaya koyulan biri gibi,
Döndüm yollara…
Onu gördüm!

Onu çok özledim.
Mavi gözlerinin bakışlarını aradım,
Boğazın serin sularında.
Onu gördüm!

Dolmabahçe’yi gezerken,
Onun dolaştığı ,en yakın olduğu mekanlarda,
Okuduğu, plan kurduğu yerlerde,
Onu gördüm!

Vatanı kurtarmak aşkıyla,
Gelecek güzel günleri hayal ederken,
Bayrak bayrak , dalgalanan,
Altın renkli saçlarını gördüm!

Dumlupınar da ,Anafartalar da, Sakarya’da,
Düşmanın üzerine yürürken,
Gözlerinden fışkıran yıldırımların, şimşeklerin, düşmanın üzerine aksetmiş,
Alev alev yanan rengini gördüm!

Yok olmak üzere olan bir milletin,
Ağlarken güldürdüğü,
Mazlumların sevinç gözyaşlarının,
Mutluluk resmini gördüm!

Bu nasıl sevgi Allah’ım!
Dağları taşları aşarak,
Bütün milletin,
Nasıl, tek vücut olduğunu gördüm!

Özgürlük, hürriyet, adalet onun karakteriydi,
Mehmetçik canından kıymetliydi,
"Türk asla esir düşmez" Derdi.
Damarlarında akan bayrak rengi kanını gördüm!

Ne güzel Türkçe konuşurdu.
Edebiyata, güzel sanatlara meraklıydı.
Güzel sözleri hep ezberindeydi.
O muhteşem kütüphanesini gördüm!

Sarı zeybek diye namı vardı.
Attan inip dağlara yaslanırdı.
Masallara bile konu oldu.
Onu, çocukların göz bebeklerinde gördüm!

Ne kadar zaman geçerse geçsin,
Parlak ışığı , evidir aklımızın.
Ölmeden kuracağı Turan’ın,
Rüyasını gördüm!

Nice dost, düşman geldi geçti.
Hiçbir fikir onu yenemedi.
Onu tarihten silmek isteyenlerin,
Boğaz da, gömüldüğü yeri gördüm!..