ölüler vardır mezar içlerinde
kimi geçkin
kimi yetişkin
kimi genç
kimisi de süt kokulu bebek

Çürümüş etleri üşür müdür acaba ayaz gecelerde, çıplak kemikleri terler midir sıcak gündüzlerde?

görmeyen gözleri
duymayan kulakları
tutmayan elleri
yürümeyen ayakları
hisleri
düşünceleri
sevinçleri ve hüzünleri
olmayan yüzlerinde silinmiş gülüşleri
bitmiş midir artık
bilemeyiz

bir de yaşayan ölüler vardır
kimi geçkin
kimi yetişkin
kimisi genç
ve süt bulamayan süt kokusuz bebekler

Aç açıktaki zayıf bedenleri üşür mü acaba ayaz gecelerde, etsiz kemikleri terler mi çöl sıcağı yerlerde?

gören gözleri
duyan kulakları
tutan elleri
yürüyen ayakları
hani hisleri
düşleri
hani yüzlerinden silinmiş gülüşleri
çamur deryası hüzünleri
bitmeyecek midir artık
işte bunu bilebilmeliyiz

Ölüler de biziz oysa, diriler de biz. Biz her yanı ile insan kişileriz. Öyle değil mi?

Ben gibi geçkinler, sen gibi yetişkinler ve o gibi gençler, siz bebeklikten gelmiş dişi veya erkek kişiler; sevgili, yarenden öte tek yar ise ve bu ömür boyu değil tek bir güne indirgenmiş basit bir şey ise ne diyelim artık, hepinizin sevgililer günü kutlu olsun...

Tevfik Tekmen 14/Şubat/2020 Lüleburgaz