.....................“Ulu cevizlerin gölgesindeki
..................... solgun menekşeler üzerine”



Bir yetim orada, bir öksüz burda,
Boynu bükülmüştür menekşelerin.
Bir Aslı bûndaysa bir Kerem darda,
Yüzü dökülmüştür menekşelerin.



Çaylar boz-bulanık, dağlar dumanlı,
Gönüller iç içe billur zamanlı,
Ferhat bir ahh çekse Şirin figanlı,
Rengi çekilmiştir menekşelerin.



Elem tutsak almış gölgelikleri
Ulu cevizlerin sancır kökleri;
Zühre gam yıldızı Tâhir’den beri,
Bahtı yerilmiştir menekşelerin.



Bir serap, belki de çağdaş bir masal,
Sevgisi gerçek ya sevgili hâyal,
Mecnun’u Leylâ’dan kopardı bu hâl,
Sırrı verilmiştir menekşelerin.



Ufuk çiçek, çiçek, gökyüzü puslu,
Ayrım olan yerde yol bile yaslı,
Kamber Arzu tüter arı bin başlı,
Özü derilmiştir menekşelerin.



Bir ömür törpüsü, bir buzda yazı,
Zindana taşındı güzelin nâzı,
Pranga dinler mi kalpteki sızı (?),
Derdi sezilmiştir menekşelerin…



Bir yetim orada, bir öksüz burda,
Düşü gezilmiştir menekşelerin.



YUSUF BİLGE