Ey İzmir’in incisi masmavidir gözlerin
Nice asırlar geçer, ifşa olmaz gizlerin
Bacasız sanayinin gözde diyarı şehir...
Ege’nin yüz akısın, özde diyarı şehir...
Nice düşler görürsün o masmavi sularda
Ay damlarken geceye yüzersin uykularda
Gözlerim bayram eyler seyretsem cemalini
Sözler tarif edemez o eşsiz kemâlini
Bayrağıma renk veren alların vardır Foça!...
Gönül peteklerinde balların vardır Foça!...

Masmavi koylarınla cenneti andırırsın
Uzağına düşeni hasretle yandırırsın
Mavi deniz, yeşil dağ aklı başından alır
Onu bir kez görenin kalbi Foça’da kalır
Zamanın yatağında akan bir nehirsin sen
Uygarlık mirasısın, antik bir şehirsin sen
Koylarda mavi sular dağlara şarkı söyler
Foça Leylâ gibidir, kendine âşık eyler
Zeytinlerle süslenen dalların vardır Foça!...
Bir küskün bir barışık hâllerin vardır Foça!...

Şehrengizler güzeli, cemaline kandığım
Gurbet köşelerinde hasretine yandığım
Ege’de hissederken nabzının atışını...
Siren’den seyretmeli güneşin batışını
Eski Foça korurken mimarî dokusunu...
İçimize çekeriz nostaljik kokusunu
Yaşanmaya değerdir ; baharları, güzleri...
Eşsiz güzellikleri kamaştırır gözleri
Sevgiliye açılmış kolların vardır Foça!...
Seveni kavuşturan yolların vardır Foça!...

Foça antik şehirdir, asla geçmez modası
Deryalarla söyleşir Orak, İncir Adası
Kadim zamandan beri bir masal diyarısın
Dostluğun ve barışın yirmi dört ayarısın
Dudaklarda ezgisin, sazımızda telsin sen
Anne kadar sıcaksın, kim demiş ki elsin sen?
İstikbale koşarken karışırsın mâzinle
Küslüğü unutursun barışırsın mâzinle
Kirpikleri ıslatan sellerin vardır Foça!...
Kardeşliğe uzanan ellerin vardır Foça!...

Efkâr başından aşkın Ege’nin kıyısında
Alev alev yanarsın hasretin koyusunda
Geçmişim muammadır, sanki bir bilmecedir
Senden uzakta her gün karanlık bir gecedir
İnşirah neşvesidir Ege’nin nazarlığı
Tefekküre daldırır Osmanlı Mezarlığı
Zifiri gecelere ışıklar saçarsın sen
Yolunu yitirene ne yollar açarsın sen
Yanık türküler yakan dillerin vardır Foça!...
Gönül bağında açan güllerin vardır Foça!...

M. NİHAT MALKOÇ