BEN SENİN AKRANIN DEĞİLİM Kİ AŞK
Gün doğusundan evvel gün batısından sonra,
Yokken şarkı ve şiir doğulmamışken Kayra;
Senle çatlardı tohum senle açardı çiçek,
Sana secde ederdi Afrodit, Zeus ve Râ.
Seninle başlamış Arzdaki hayat,
Seninle can bulmuş insan ve nebat,
Seni kuşanmışken bütün tabiat,
Ben senin akranın değilim ki aşk.

Tozunun ilk zerresi sineme değdiğinde
Gücüne boyun eğdim dilim ikrar derdinde.
Boyumu çoktan aştı ilk adımda suların,
Adını okuyorum her kitapta her dinde.
Sensin dokunulmaz o en mukaddes,
Hayatı mesh eden İsavî nefes,
Her şeyi tüketen tükenmez heves,
Ben senin akranın değilim ki aşk.

Dağlar yürüdü bir gün ufuklar yere indi,
Fırtınalar tükendi son kasırga da dindi.
Sevenler sürgün şimdi sevilenden eser yok,
Sevmek suç ise eğer o soylu suç senindi.
Sen ince hastalık; ömür hırsızı,
Uslanmaz hercai, sevgi arsızı,
Sen kalp çarpıntısı, sen müzmin sızı,
Ben senin akranın değilim ki aşk.

Çağırsan da beni sen varlığın şuh sesiyle,
Elinden kaçacağım bir aslan yelesiyle,
Mevsimlerden yaz gibi, şirk söyleyen söz gibi
Sen istersen beni yak o şevkin halesiyle.
Yokluğun bırakır çar-naçar beni,
Ateşin kuşatır hep yakar beni,
Yolunda eyleme sen duçar beni,
Ben senin akranın değilim ki aşk.

En sihirli sözlerin en güçlü büyülerin,
Sana yataklık eden gönül denen o yerin;
Huzuruna varmışken, kapısında durmuşken,
Adımı sildi elin kalem çekti gözlerin.
Adının ilk harfi Bezm-i elestti,
Kirpikle ant içti, gözle söz kesti,
Bir kez başlayınca estikçe esti,
Ben senin akranın değilim ki aşk.

Kays’ı Mecnûn eyleyip çöllere salan sendin,
Beşerin dilindeki en büyük yalan sendin,
Çaresiz kaldı ilim dermanın bulamadı;
Devası bilinmeyen sebebi nalan sendin.
Seni anlatmanın derdiyle lisan,
Şiire ses verdi şarkıya makam.
Sana gelen yollar baştan sona gam,
Ben senin akranın değilim ki aşk.
Düşlerimi boyayıp bir pembe fırça ile
Yüreğimi kaplarsın zulümden sırça ile,
Araya dağlar koyup oyalarsın sen beni,
Gözlerimi bağlarsın mehtapla-ayça ile.
El ele tutuşup hain hicranla,
Oyunlar edersin gönülle canla.
Üstüm yürürsün kılıç kalkanla,
Ben senin akranın değilim ki aşk.

Senin adınla yandı ömür denen sermayem,
Elde yok avuçta yok divanelik son payem,
Kurtuluş yok ki senden; hava da sen suda sen;
Her yanımda sen varsın, senin varlığın elem.
Bana mı saklarsın dert hevengini,
Başka kalpte ara sen de dengini,
Daha büyük elem var mı sen gibi,
Ben senin akranın değilim ki aşk…