--------------------------

ÖLÜM DESTANI

Bir doğum bir ölümdür yaşamın başı sonu
Bülbül gülün dalında şen şen öterken ölür.
Gönle ateş düşünce yoktur dumanın yönü
Temmuz’da karlar yağar ocak tüterken ölür.

Ne yara var ne neşter kan akar oluk oluk
Nabız sayısı düşer, kesilir birden soluk.
Şu firakın yolunda ne yaslıdır yolculuk
Ömrü biten o yolda, kalbi atarken ölür.

Kimi yangında ölür yangınından kaçarken
Kimi düş ülkesine bin bir yelken açarken...
Anılar vagon vagon üzerinden geçerken
Bazen dimdik ayakta bazen yatarken ölür.

Ayaz varsa bâtında sarılır insan yüne
Ahraz hıçkırıklarla döner maziye, düne.
Kaç saat var kim bilir varmaya yeni güne?
Şafak sökmez bir daha güneş batarken ölür.

Dizinde mecal kalmaz akar gözünün feri
’’Yerin dibine girmek’’ Madencinin zaferi!
Kızgın güneşi yese kurumaz alın teri
Kimi vardır rızkına rızık katarken ölür.

Dost dikişi teğelsiz bir türlü tutmaz yama
Kimi ansızın ölür sırtından yerse kama!
Üç günlük dünya için bedel ödenir ama
Müşteri mal alırken, esnaf satarken ölür.

Yurdun dört tarafında gezerken kahpe itler
Anne feryat ederken baba bağrı kilitler!
Nerde şanlı tarihe destan yazan divitler?
Muhakkak ki şehitler şerre çatarken ölür!

Nefis gözü şişlerken öğrenir kör bakmayı
Ne vicdanı düşünür ne benliği yakmayı.
Oysa haramla alır ağzına her lokmayı
Kimi çiğnerken ölür kimi yutarken ölür.

İnsan bu; oyar- deler dağ fırlatır denize
Hükmü ezelden belli çağ fırlatır denize.
Kimi yaa nasip deyip ağ fırlatır denize
Avcı iken av olur, balık tutarken ölür.

Mutlak her vakit ölür ne ad kalır ne ünvan
Bu kervana katılır yüzlerce çeşit hayvan.
Daha vakit var deyip dönedursun yelkovan
Usul usul zamanı akrep iterken ölür.

Kimi yükü yüklenir küfeyi yükler taşır
Kimi küçük kalbinde adsız höyükler taşır!
Zannetmeyin bu yükü sade büyükler taşır
Nice nice çocuklar yolda giderken ölür.

Dokuz aylık mühletin kozasız kelebeği
Ya da başka deyişle yeryüzünün meleği.
Bir anne kucağına alamadan bebeği...
Tertemiz tek sevdaya veda ederken ölür.

Ölümdür kar yağdıran sineye usul usul
Her ölüm kıyamettir ne kök kalır ne asıl!
Mıh çakarak dünyaya yaşamak ayrı fasıl
Kimisi erken ölür... Kimisi erken ölür.

*

ELİF KESKİN KARABULUT..../ ŞİİRLERİN ŞAİRİ...
Yiğenim Alper Melikşah’ ın doğup - öldüğü gün :(((