01 Şubat 2015 yılında benim felç geçirmemden, çok değil 3 ay sonra yaşamını yitiren, helalleşip vedalaşama dığım ablam Hediye Tatar’ın anısına kaleme aldığım şiir.

NASİP DEĞİLMİŞ

Doğduğundan beri çileli başın
Sofrada olmazdı sıcacık aşın
Gurbete gidince altıydı yaşın
Sılada büyümek nasip değilmiş..

Çocuk yaşta düştün gurbet eline
Hasret kaldın memlekete, köyüne
Özlemler sığdırdın körpe yüreğne,
Baba eli tutmak nasip değilmiş..

O yaşlarda oyuncağın olmadı
Kem talihin sana bir gün gülmedi
Dünyanın kahrını sırtına verdi
Gülüp, oynamalar nasip değilmiş..

Çileyle geçirdin gençlik çağların
Viran oldu bahçelerin, bağların
Gam kederle ördü kader ağların
Seyran eylemeler nasip değilmiş..

Çoğaldıkça derdin döküldü saçın,
Gözlerin yaş dolu, bedende sancın
O günden bu güne bendedir acın
Can Hasan’a veda nasip değilmiş..

Hasan ERKILIÇ
(Umutlu)
Ankara, 29 Ocak’ 2020