GECEDEN SABAHA DEPREM ÇARPINTISI

“Benim yasalarım var” dedi yüce güç Doğa Ana
“Varoluştan beri süregelen yenilenmelerim var”
Deprem, heyelan, yanardağ patlamaları
Ve fırtına, çığ, sel, hortum, orman yangınları
“Tanımlı; meteorolojik, jeolojik kodlarım var”
Ve sonrası; yaşamın gül nefesinin vuruluşu…

Gelişime ters düşen niteliksiz insan gücü,
Doğa cömertliğine umursamaz davrandıkça
Bu kadar iç edilişe bir yanıt olacaktır kuşkusuz
Sınanmaya hazır olunuz, ihanetler çoğaldıkça
Geceden sabaha sarsılarak, ağlay/tan topraklar.
Söyleyiniz, ne hafifletir, ölümü, acıyı ve korkuyu …

Kör olur ya insan, kendi yaşamına göz diker
Kaç yıl sonra, kim bilir ne zaman ve nerede
“Olmaz ya, bula bula bizi mi vuracak deprem”
Kim sevmez ki, umutla, iyimserliği ölümüne!
Coğrafyada varsa fay hattı, yakındır cehennem
İlle ki Doğa Ana, sözünü geçirip darbesini vurur…

Sen yine Doğa Ana’nın sözünü dinle ey insanoğlu
Doğal afetlerden kaçınılmazken; “neler yapılabilir”?
Marmara, Gölcük, nice depremler şimdi de Elâzığ
Sağlamsa inşaatın, denetlenmişse eski yapın
Deprem vurduğu an korkma, yüksek olsun moralin.
Umutla hoşlukta ol; can, mal, mülk kaybın en azdadır…

Gecenin koynunda haykırdı gerçeği Elâzığ’da deprem
İnsanlar dışarıda, sokaklarda, göçük altında zor bekleyiş
Çadırlarda parçalı yaşamlar, yarınlar toz duman içinde
Ne varsa su yüzünde; kayda alınmamış, göz ardı edilmiş
Güzel, uyumlu ve güven içinde yaşamayı sever insan
Tüm kalpler ve saniyeler çarparken deprem gerçeğine…

GÜLŞEN ŞENDERİN