hiçbir lisanda;
tarif edilemez sevda acıları be usta...
"dilin mat olur kalır"

hele de şairsen!!!
"susarsın"

sen,
sen hiç mutluluktan gülen,
yada sevinçten hıçkıra hıçkıra ağlayan
şair gördün mü üstad?

söylesene,
hangi şairin gözleri buğulu?
yanakları ıslak?
söyle hangi şair mendil taşır?
aşikar ağlayanı var mı?

ne?
ne dedin?
şairler ağlamaz mı?

peehhh...
sen öyle san,

sığ acılar dışarı; derin acılar içeri ağlatır...
kağnı gibi ıslık çalarken azı dişleri;
gıcırtıyı saklamaktır şairin sahte gülüşleri...

işte bu yüzdendir ki;
aşın acısı kusulur,
aşkın acısı yutulur üstadım...

aaahh..ah şu kalemler...
ucu kırılası,
suyu kuruyası,
huyu kuruyası,
yüreğin hamal furyası kalemler...
yürekte ne varsa aşikar edip;
şiir sürdürür onmaz sevda yaralarına...

adına da, "merhem" der...

kimi Veysel gibi;
"benim sadık yârim kara topraktır"

kimi,
"kar taneleri gibi yaşıyoruz şu sıra, birbirimize değmeden,
ayrı ayrı eriyerek"

kimi de, Kul Figani misali;
-vuslatsız aşkların kaderi batsın!!!
der geçer...

velhasıl,
maşuk daimi hancı,
aşık mihmandar yolcu,
aşk müdavim sancı be üstad...
ister gül,
ister ağla...

yada;
"Şiir sür gitsin"

Kul Figani (Erdem Gümüş)
25.01.2020
İzmir