Ailedir toplumu selametle yaşatan,
Onsuz, çöker bünyeye, dayanılmaz bir sancı,
Yıkılırsa sevinir, etrafını kuşatan.
Sana senden fayda var, yardım etmez yabancı.

İlk mekteptir aile, bilinenin aksine.
Okul, cami ne varsa onun peşinden gelir.
Öyle olmasa eğer işler gider tersine.
Bu gerceğin aslını, ceddimiz iyi bilir.

Kör cehalet insanı dilim dilim dilimler,
Zarar verir üstüne çökse kesif karanlık.
Onun düşmanı elbet bütün müspet ilimler.
İlimden, fenden önce gelmelidir insanlık;

Sistemli bir savaş var, "güçlü bağlar" üstüne,
Kopar ise dağılır o aile bağları,
Düşündük mü bizler hiç “bu savaşın kastı ne?”
O bağlar sayesinde aştık bütün çağları.

Batı hiç hoşnut değil, senin bu durumundan,
Ya değilse bitecek yüz yıl sonra nüfusu
Kendi medet bekliyor, aile kurumundan.
“Çare var mı derdine?”, şüpheliyim doğrusu.

Kabul etmeyelim biz AGİT, AHİM ne derse,
Bizler altı yüz sene hükmettik üç kıt’aya
Devlet devlet olmaktan çıkar böyle giderse.
Tarihten ders alalım, düşmeyelim hataya.

İstiyorlar; “bozulsun ahlâkı Bu Milletin",
Edepsizin işidir edepliye düşmanlık,
Olgunlaşsın meyvesi çektirdiği zilletin.
Edep ile yetişen duymaz asla pişmanlık.

Ocak 2020/Konya