Sanki ölüyorum Vahayfa...
Gözlerim dünyaya doymuş kapanıyor
Kanım içimden sana koşacak tarzında çekilmiş
Dilimde son cümle ve ellerim semada kesilmiş
Efsuni halinin hışıltısı sarmış beni
Damarlarımda parlayan bir güneş görüyorum
Ve gözlerimde patlamaya hazır acılar
Vakti hal içinde zaman kayboluyor
İki kolları yana düşerek suçluca eriyor
Ne terkibini yaptığım kitaplar sarıyor
Nede mealini çözdüğüm sevinçler sarmalıyor
Şimdi ecel için döktüğüm gözyaşımda hesaplar saklanıyor
Kör olası bu çaresizlik ve derin sessizlik
Yine bizi kuytularda yakalıyor
Girdaba sokup ecel terleri döktürüyor
Derin düşüncelerin kalmadı adamı biliyorum
Herkes bir aşüfte ve arsız oynuyor fikirlerini
Raks ederek kaldırımlara düşüyor hayat
Üç beş kuruş için satışa çıkan beyinlerin alıcısı çok
Pazar yoklasalar da hiç alıcısı yok insanlığın
Ah Vahayfa…
Bir mezar kazılmış ve fatihasız bırakılmış
Sadece aminler yüklenmiş taşına ve adını yazmışlar
İçine çocuklar konulmuş ama üstü açık bırakılmış
İnan Vahayfa, dünyanın tüm utancı buraya toplanmış