GÖÇ


Düşünen kendini Rahman’a adar
Gözler kapanınca örtü çekilir.
Kul ömür sürerken vadesi kadar
Bir elden ayrılık kartı çekilir.



Firkata götüren yol ne şahane
Öyleyse sende ki bu garip hal ne?
Pelesenk olunca söze bahane
Eksi hanesine artı çekilir.



İnsan ki hep kendi yüküne hamal
Dört yanı efkarla hüzünle hemhal.
Nizaha davetkar yük ateşli mal
Durmadan küfenden tartı çekilir.



Zafersiz bitince günle savaşın
Cezasını çeker ayaklar başın.
Urbası dikilmez yırtık kumaşın
Göğsü kavuşanın sırtı çekilir.



Kırk yılın baharsa kırk yılın ayaz
Kırk yılda bir değer dillere niyaz.
Giyinir benliğin kürkünü biraz
Cihanın dünyevî derdi çekilir.




Okumadan biter hayat mektebi
Koynunda eritir zaman akrebi.
Usulca boşalır gam mürekkebi
Cahili konuşur merdi çekilir.



Mum kafa tutuyor artık kandile
Koşmadan kolay mı varmak menzile?
Derler ki kocayıp düşünce dile
Dağlardan aslanı kurdu çekilir.



Bedenler toprağı hiç arzu etmez
Aşkta ki huşuya bir ömür yetmez.
Göç başlar evlerde bacalar tütmez
İnsanın gün gelir yurdu çekilir.



Dost hani, belirsiz tarafa döner
Kurulduğun vuslat arafa döner.
Bir imam seslenip son lafa döner
Arkanda saf tutan ordu çekilir.

ELİF KESKİN KARABULUT.../ ŞİİRLERİN ŞAİRİ
ELİFCE....09/2010




İnsan firkattaysa fıtrat özünden
Mehdi’de çağırsa gitmez izinden
Namerdin yunduğu zül denizinden
Mercanı, balığı, martı çekilir/Ahmet ÇITAK abime teşekkürlerimle...