benim hiç asfalt yollarım olmadı
dik yokuşlu patikalarda büyüdüm
dizlerim yara bere içindeydi
avuçlarım tutunamamaktan, nasırlar delmişti

güzel bir şiir geçmişe kısa bir yolculuk yaptırdı tebrikller
selamlarımla

benim hiç oyuncaklarım olmadı
topraktan şekil yapardım
hiç birini beğenmez bozardım
kumlardan evler yapar,yıkardım
acaba ben savurganmıydım

benim oyun arkadaşlarım çoktu
onların dağıttığını ben toplardım
topların peşinden koşar,yakalardım
gökte kaybolan uçurtmaları yakalayamayınca
hep ağlardım
acaba ben salakmıydım

Ayşe hanım dizelerini okurken daldım hayallere ne ler gelmedi ki hatırıma neler neler...Nerelere götürmedi ki beni...
Biliyor musunuz ben hala o balçıktan yaptığımız şekilleri yapıp, sonrada sizin gibi beğenmeyip bozmayı özledim, sonra kumlardan kaleler yapmayı şükür ki evim bir sahil köyü onu hala daha yapabiliyorum, değişen tek şey o zam kalelerdi yapıp bozduklarım şimdi ise kalpler, kırık kalp -ortadan ikiye bölünmüş kalp- yamalı kalp -taştan kalp henüz daha mutlu kalp yapmayı beceremedim henüz ona sıra gelmedi dilerim ölmeden bir gün onuda yapmayı başarabilirim, bu hayat şartlarında çok zor ya...
Ve ben slakmıyım demişsiniz ya bir de işte orası çok hoşuma gitti sanırım boza yapa akıllı olmayı başaran bizim nesilimiz oldu olmadı boz yeniden yap- şimdiki çocukların hiç böyle bir şansı yok alınan oyuncaklar o kadar çok pahalı ki mazallah bozsa önce bizim elimizden çekeceği var çocuk nasıl bozsunda daha güzelini yakalama şansı bulsun, ben bakıyorum böyle hazıra kona kona bu şartlarda bile duran beyin sanki onlar salak demek istemiyorum çünkü onların günağı yok, ama akıllı olan bizlermişiz hayatın cenderesinden geçerek bu günlere geldiğimiz için..
Canım şiirin harikaydı bana bıraksalar ben bu dizelerinize daha neler neler yazardım felsefeyi çok seferim şiirinde buram buram felsefe kokuyordu ben de bunu yakaladım sanırım ve yazdım da yazdım . felsefe ağarlıklı şiirleri yazmayıda okumayı da çok severim sanıyorum bundan 1 ay kadar öncesiydi bu siteden bir arkadaşıma dedim ki bu akşam biraz saçmalayacağım felsefe yapacağım dedim ve maden yüklü barınak şiirimi yazdım o saçmaladığım şiirim bana özel seçki ve beyaz kurdela getirmişti, işte bazen saçmaladıklarımızla bile ödüllendirilebiliyoruz, ama tabi görünüzte öyle, içeriği hiç te öyle değildi anlayana, işte sizin yazdıklarınız da da ben bu yönünüzle sizde kendimi buluyorum ve şiirlerinizi çok seviyorum . Ve hayatımda sanırım yaptığım en uzun yorum bu yorum olsa gerek ben en iyisi susayım :))) tebrikler şiiriniz bir harikaydı kaleminiz dert görmesin sevgilerimle...

yanlış yere yazdım....umarım düzeltmişimdir...

bluecould tarafından 7/2/2008 3:36:29 PM zamanında düzenlenmiştir.

benim hiç asfalt yollarım olmadı
dik yokuşlu patikalarda büyüdüm
dizlerim yara bere içindeydi
avuçlarım tutunamamaktan, nasırlar delmişti


kuşlara hiç taş atmadım
karıncalarla çok uğraştım
acaba ben kıskançmıydım

benim hiç oyuncaklarım olmadı
topraktan şekil yapardım
hiç birini beğenmez bozardım
kumlardan evler yapar,yıkardım
acaba ben savurganmıydım

benim oyun arkadaşlarım çoktu
onların dağıttığını ben toplardım
topların peşinden koşar,yakalardım
gökte kaybolan uçurtmaları yakalayamayınca
hep ağlardım
acaba ben salakmıydım

GÜZELDİ AYŞE HANIM YÜREĞİNE SAĞLIK BİR AN ÇOCUKLUĞUM AKLIMA GETİRDİ VAROLUN KUTLUYORUM SİZİ VE YÜREĞİNİZİ...

ahh o yıllar kumdan ev yaptıgımız o yıllar aahhh
çocukluk yıllarının en güzeli kırlarda özgürce tüm oyunları oynamak saklambaç daha nicelrini
şimdiki çocuklar hiç birini yaşıyamıyorlar ne yazıkki
yüreğine kalemine saglık kutlarım güzel şiirdi anılarımı tazeledi tşkl
not asla salak değil hep sevecenmişin bu belli şimdiki gibi

benim hiç asfalt yollarım olmadı
dik yokuşlu patikalarda büyüdüm
dizlerim yara bere içindeydi
avuçlarım tutunamamaktan, nasırlar delmişti


kuşlara hiç taş atmadım
karıncalarla çok uğraştım
acaba ben kıskançmıydım

benim hiç oyuncaklarım olmadı
topraktan şekil yapardım
hiç birini beğenmez bozardım
kumlardan evler yapar,yıkardım
acaba ben savurganmıydım

benim oyun arkadaşlarım çoktu
onların dağıttığını ben toplardım
topların peşinden koşar,yakalardım
gökte kaybolan uçurtmaları yakalayamayınca
hep ağlardım
acaba ben salakmıydım

est..
ben de topacım dönmüyor diye mi salak mıydım :)
bunları boş verin de şiir taptze bir çocuk saflığında duruyor bunu nasıl başardınız ?
mükemmel olmuş..
kaleminiz baki ola..

Olmayan, olmayanlar öyle çok ki hayatımızda.

Çocukluğumuzdan bir kesit, o kadar biz ki...

Çok çok güzeldi kutluyorum yürekten.

6-7 yaşlarındaydım babam 3 kardeşe uçurtma yapmıştı..Ben sıkı tutamadım ve elimden kaçtı gökyüzünde kayboldu.. salya sümük ağlamaktan gözlerim şişmişti çok üzülmüştüm babam yenisini yapsada giden bir daha hiç geri dönmedi..gidenler geri dönmüyor anlamıştım küçücük yaşımda yaşamım boyunca sevdiklerime sıkı tutmayı öğretmişti bir uçurtma bana....çocukluğumu özlüyorum herkes gibi...ahhh...yüreğine sağlık nerelere götürdün bizi mavi..sevgiler

Uçurtmalarım vardı elektrik tellerine takılan
Kanayan dizlerim vardı kanalizasyon çukurlarından kalan.
çamurdan evler yapardık, arabaların üstünden geçtiği
Acaba kim salaktı? Hayata tutunmaya çalışan.
Güzel bir şiirdi.

benim hiç oyuncaklarım olmadı
topraktan şekil yapardım
hiç birini beğenmez bozardım
kumlardan evler yapar,yıkardım
acaba ben savurganmıydım

benim oyun arkadaşlarım çoktu
onların dağıttığını ben toplardım
topların peşinden koşar,yakalardım
gökte kaybolan uçurtmaları yakalayamayınca
hep ağlardım
acaba ben salakmıydım


süper...

sevgimle

kutlarım insan olmak salaklıksa keşke her kes salak olsaydı
hoş bazıları insanlığımızı kullanıp bizi ezmeye kalkıyor ya işte kendilerini akillı sanan onlar asil kelme anlamıyla salaktırlar
yüreğine sağlık
sevgiler

OLMADI/OLAMADI








benim hiç asfalt yollarım olmadı
dik yokuşlu patikalarda büyüdüm
dizlerim yara bere içindeydi
avuçlarım tutunamamaktan, nasırlar delmişti


kuşlara hiç taş atmadım
karıncalarla çok uğraştım
acaba ben kıskançmıydım

benim hiç oyuncaklarım olmadı
topraktan şekil yapardım
hiç birini beğenmez bozardım
kumlardan evler yapar,yıkardım
acaba ben savurganmıydım

benim oyun arkadaşlarım çoktu
onların dağıttığını ben toplardım
topların peşinden koşar,yakalardım
gökte kaybolan uçurtmaları yakalayamayınca
hep ağlardım
acaba ben salakmıydım

------------------------------------------------------------------------------
Şiirinizle çocukluğuma yolculuğa çıktım.Hatırlamak güzeldi.Masum yürekle tek derdi oyuncağı olan içten bir gülüş veya sevgi sözcüğüyle kanan,dilinde küçük kurbağa şarkısı yada en sevdiği filim şeker kız candy olan çocukluğum ahhhh gelse döndürebilsem geçmişi.Sağol şairem güzel şiirin ve hissettirdiklerin için.
Farklı bir açıdan da yorumlamak istiyorum.Her nekadar çocukluktan bahsedilmiş olsada temasal olarak aslında bugün ki kişiliğinize yön veren sizi siz yapan değerleri sorgulamışsınız şiirinizde.Bunların temelinin çocukluğa dayandığını o dönemlerde şekillendiğini kişi 7 sinde ne ise 70 inde de odur diye düşündüren ayrıca mücadeleci,azimli,çalışkan ruhunuzunda bir anlamda resmini çizen bir şiirdi.
Kutlarım şairem.Yine güzel.Yine muhtevasında derin anlam yüklü bir şiirdi.
Emeğinize ve gönlünüze sağlık.
Sevgi ve saygılarımla.

Salaklık değil de fazla insan olma diyelim dost kalem.

Kutlarım güzeldi.

:)

Gülümya sabaha güldürdün

Allahta seni güldürsün

Ona salak değil

iyi insan denir

hatta çılgın türk denir...............

:)........................................................:)

güzel yüreğinizde dökülen doygularınızı
yürekten kutluyorum ve devamını diliyorum.
Bir daha 2 temmuz lar yaşanmaması dileklerimle
ve sizi pir sultanın direnciyle selamlıyorum güzel insan…

eğer bir şiir insanın beklentilerini gideriyor
ve ruhsal açlığını gideriyorsa şiirdir.

İyi ama sevgili şair ben doymadım sayfanızda
çünkü şiir çok tatlı ve güzeldi
bir tane daha olsaydı keşke

Yürekten kutluyorum sizi

sevgilerimle

Diyemeyeceğim hiç oyuncağım olmadı diye, çünkü oyuncaklarım da oldu güzel bir çocukluğumda...
ama en önemlisi ne biliyor musunuz?
Bunu hissedebilmek, sanırım büyüdüm.
Bir şiirimde anneme şöyle seslenmiştim yanlış hatırlamıyorsam.

Bir kuş gönder yıldızıma.
Leylek olsun mesela
Çocukken anlattığın masallarda ki gibi

Evet, herkesin bir özlemi var çocukluğuna dönmek için.
Peki ya şiirde anlattığınız yavruların belki sizin bilemiyorum şiir yürek işidir, her konuda yazabilir insan.
İster mi acaba Filistinde, Lübnanda, Çeçenistanda yaşayan çocuklar çocukluklarına...
Offf bakın şimdi bir şiirim daha geldi aklıma hiç huyum değildir aslında ama sanırım yeri ve zamanı bu olsa gerek
Hoş geldin melek!
Belki gelmemeliydin,
Göbeği acı dolu dünyaya
Filistinli bebeler ağlar hala daha
Çeçenistan`da umut, bir tek ekmek demek
Yaşına ermeden, cennete gider onca melek…

Anlatmaya çalıştığım, belki de anlatamadığım( çünkü şu an çok hüzünlüyüm, şiiriniz inanılmaz hüzünlendirdi beni) biz yaşıyoruz evet, ama onlar da yaşıyor.
Yaşıyor (?)
Yaşamak denirse...
Hassas olduğum bir konu, hem de çok hassas olduğum bir konu o yüzden kelimeleri toparlayamam ve bir türlü sayfanızdan gidememem ya yanlış bir kelime kullanırsam bu konuda, ya üzersem onları...
Aklıma neler düşürdünüz bir bilseniz, neler düşürdünüz...
Ne demiş bir şair' şiir yazıldıktan sonra, artık şairin değildir, okuyucunundur!'
Sanırım bana da bunları hissettirdi.
Neyse daha fazla uzatmadan gideyim en iyisi açıldı mı çenem durmaz çünkü.
Hassas yüreğinizi, sevgiyle kucaklıyorum.

Şiirinizin dizeleri üst üste konmuş kitaplar gibi harika..Bana hiçde diğer yorumcu arkadaşların dediği gibi çocukluğunuzu anlatan şiir gibi gelmedi.

Saygı ve selamlar arkadaşım.

Çok uçurtma yaptım ama nedense
hiçbiri havalanmadı hep takla atıp
yere düştü. Ta ki hayat bilgisi kitabanın
yapraklarını bir araya getirip yaptığım
uçurtmaya kadar. Şimdi hala maviye
sevdalı bir kuş gibi süzülüp durur
gökyüzünde...Güzeldi şiir, kutlarım
sevgi ve saygı ile...
Ozan





ozzy tarafından 7/2/2008 3:15:18 AM zamanında düzenlenmiştir.

Estağfurullah gerçekten de soloyin'in dediği gibi :)) çok akıllı olduğun bu güzel şiirleri yazmandan belli , demek ki çocukluğundan beri topluyorsun bir şeyler ve şimdi de yazıyorsun onları , demek ki iyi bir şeymiş topları ve uçurtmaları toplamak arada kaçırdığın olsa bile :)) dur ben de anlatayım kendimi diğer arkadaşlar gibi :) benim bir bebeğim olmuştu zaten öykü bölümümde de yazmıştım ama onu abimler ilk okula başladığımda imha ettikleri için ben de kızkardeşimle illegal bebek yapardık söğüt dallarından ve abimler yakaladıkça yenisini yapardık çünkü bahçemizin ortasında söğüt ağacı olduğu için maliyeti sorun olmuyordu :))))) canımsın benim , bak şiirin bizlere nasıl yazdırttırıyor , kutlarım seni , çok güzeldi herzamanki gibi , sevdiğin maviler senin olsun ............

Ben de taşlarla misket oynardım dost....Bir süreliğine ..5-6 yaşına kadar.
Sonra simit...çakmak gazı,taşı...boyacılık ...gibi ticari oyunlarla geçti ..güzelmiydi-değilmiydi(hala çözemediğim)
ömrümüzün anlamsız zamanları...
.....
Ne diye hatırlattın şimdi.???
Balık olmaya niyetlendim bak..olsaydı bir yetmişlik.
....
Sevgilerimle.

çocukken benimde hiç oyuncağım olmamıştı...ama oynayacak bir oyun ya da oyuncak mutlaka bulur, üretir ve yoktan yaratırdık...bu nedenle çocukluğum dolu dolu geçmiştir benim...şimdi ki çocuklara baktığımızda özellikle Avrupadan bahsediyorum herşeyleri önlerine serilmiş A' sından Z' sine kadar çocuklar gene de mutlu değiller...doymuyorlar birtürlü olsun yeter ki oynamasa da olur...bir iki gün oyalanır ondan sonra yerlerde ayak altında basılır o oyuncaklara...o yüzden çocuklar hazırcı oldular...yokluktan varetmesini bilmiyorlar...doyumsuzlar hep istiyorlar ve en önemlisi bir şekilde hep mutsuzlar..yüreğinize sağlık...anlamlıydı...güzeldi...çocuksu duygular vardı...sevgilerimle...

benim oyun arkadaşlarım çoktu
onların dağıttığını ben toplardım
topların peşinden koşar,yakalardım
gökte kaybolan uçurtmaları yakalayamayınca
hep ağlardım
acaba ben salakmıydım

Tam tersi ne harika bir cocukmussunuz. Hepimizin cocuklugunda bunlar vardi.
Okurken tek tek hatirlayip yasadim.
Kutlarim dost un kalemini...

çok akıcı icten ve yürekten bir şiirdi sonsuz tebrikler...

Estağfurullah.))
Karıncalar.Burada da var.
Tebriklerimle.

benim hiç asfalt yollarım olmadı
dik yokuşlu patikalarda büyüdüm
dizlerim yara bere içindeydi
avuçlarım tutunamamaktan, nasırlar delmişti


kuşlara hiç taş atmadım
karıncalarla çok uğraştım
acaba ben kıskançmıydım

benim hiç oyuncaklarım olmadı
topraktan şekil yapardım
hiç birini beğenmez bozardım
kumlardan evler yapar,yıkardım
acaba ben savurganmıydım

benim oyun arkadaşlarım çoktu
onların dağıttığını ben toplardım
topların peşinden koşar,yakalardım
gökte kaybolan uçurtmaları yakalayamayınca
hep ağlardım
acaba ben salakmıydım

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
tebrikler... güzel bir şiirdi...
her köy çocucu aşağı yukarı sizin gibi büyüdü...
siz ne kıskançtınız, ne savurgandınız, ne de salaktınız...siz sadece çcuktunuz...
o kadar...

benim hiç yeni elbiselerim olmadı
hep yamalıydı
içim sevinçlerle dolmadı
hep acı hamalıydı..

selam ve sevgiyle kalın ayşe hanım

Hep mutlaka yakalanacak bir uçurtmamız olmalı değil mi?Yoksa yaşamanın ne anlamı olabilir?.Aslında uçurtma kovalamayanların işi zordur, onları ölüm bekler.Salaklıkta deseler, benim hep gözlerim bir uçurtmanın peşindedir.Şiirinizin içeriğini oluşturan şeyler hep insanlık halimizdir.Kötü olan insan yaşlanınca kumda oynamamalı,çocukça ve salakça da olsa uçurtma kovalamalı.O hayattır...Çok güzeldi efendim.Selam,saygı...