Kırılıp dõkülme onu seven kalbim
Üzülme
Acıma... hak yerini bulur ömür bitmeden
Dünya durmadan ...

Kırıp dõkme,
Üzme
Acıtma kalbimi olur mu?

Zira gözlerimden süzülüp yanaklarımı yakan o her damla yaş var ya
Kalbim böylesine korkunç bir acıyla boğulurken büründüğûn o sessizliği yerle bir edip
Birgün seni de vuracaktır ayni yerden
O zaman beni hatırla.

Tüm umutları tükenmiş
Herşeyden vazgeçmiş
Yaşamayı bir yük kabul edip
Kurumuş bir dal gibiyken senin ellerin dillerin sözlerinle yeşerdiğimi
Senin için çicekler açtığımı
Gözlerime mutluluğa,
Sevgiye dair gülüşler doldurduğumu
Her saniye her an
Tıpkı günebakan çiçekleri gibi yönümû yüzümû
Hiç yüksünmeden aksatmadan sana döndüğümü hatırla.
Yeniden can buldurduğun beni hatırla...

Gittiğin, gezdiğin heryerde ben olayım
Duyduğun her ses ben
Baktığın herşeyde beni gör
Yeniden can buldurduğun beni her nefeste tüm ruhunda hisset .

Herkes ardına bakmadan çekip giden
Eyvallahsız birer yabancı olsun tüm hayatında
Fikren, ruhen, bedenen
Mekanlarda ve zamanda
binlerce mil mesafeler girsin arana...

Fırtınaların şiddettinden yerden sõkülmek yerine yerlere kadar eğilip kalkan ağaçlar gibi olan beni
Beni hatırla...

Savrulup gitmeyi aklıma bile getirmediğimi
Her eğilip büküldüğümde ,kırılıp döküldüğümde
Sevdalarîn en derini
Aşklarîn en masumu
En temiziyle
Seni kabem bilip tüm kalbimle
Sana
Aşkımıza deliler gibi secde ettiğimi
Hatırla
Hatırla e mi !
___b’!kayy@2bin20