Kanun-i Sultan Süleyman,bir sefere giderken.Aksaray ili civarında.Pir Ali Sultan adında bir adamın ’’ Ben Allahım ’’ söyleminde bulunarak etrafına insanları topladığını iftirasını.
Sultan Süleyman,Pir Ali’nin dergahına varır.Bir süre sohbet ettikten sonra.
Pir Ali’nin ,Allah aşkı ile yanan bir evliya olduğuna inanır ve Pir Ali’nin ,’’ Ben Allahım’’ değilde ’’ Ey Allahım ’’ dediğine inanır.
Sefer dönüşü yanına uğrama sözü verir.
Sefer dönüşü sözünü tutar,yanına gelir.
Pir Ali’den kendisi ile İstanbul’a gelmesini ister.Pir Ali ,isteğini kabul etmez.
Sultan Süleyman,’’o zaman, oğlun İsmail’i ver’’ der.
Pir Ali ’’ adı İsmail dir.Hak yoluna kurbandır’’der.Oğlunu verir.
İsmail,İstanbul’da sürekli semah eder,ibadet eder.Etrafında mevleviler birikir.
Nifak sahibi insanlar bunu çekemezler.Aynı iftirayı İsmail Maşuk-i ye de atarlar.
’’Ben Allahım diyerek semah etmektedir’’ derler.
Ulema ve Şeyhislam toplanır.Sultan Süleyman’da mahkemededir.
Şeyhislam sorar.
’’Gerçektende ,Ben Allahım deyu semah mı edersin? ’’
O sıra,İsmail Maşuki’nin aklına ,Hallac-ı Mansur gelir.
’’Olabilir’’der.
Mahkeme sonunda,İsmail Maşuk-i ve on mevlevi arkadaşı boyunları vurularak idam edilir.Boyunları denize atılır.
Ertesi sabah ,Sultan Süleyman, denize sarayın penceresinden baktığında.
İsmail Maşuk-i ve on arkadaşını deniz üzerinde semah ederken görür.
O günden sonra Sultan Süleyman ne zaman denize baksa ağlar.
Ve İsmail Maşuk-i ’nin babası Pir Ali Sultan’nın mucizesi yerini bulur.
Oğlu İsamil hak yoluna kurban olur.