Bir kaldırım taşına takılıyor gözlerin
Yaz güneşinden esmerleşmiş dirseğinde bir karasinek
Başını tutuyorsun hafifçe aklının solunda,
Aklın, benim sağımda, hep yanımda.

Yenilgilerin geçiyor kalabalık kaldırımlardan
Gözünün feri yardan geçiyor
Benim gözlerim senin aklından,
Vazgeçiyor, Salacak İskelesi o an Üsküdar’dan.

Hep terli bir atın terkisinde bozkırları geçiyor cesedin
Ben bu sahnenin mutlak yalancı şahidiyim.
Dirseğinde durabilen karasineğe iznin,
Benim, sana hep uzağına düşme mecburiyetim.

Karasineği kaldırıyor dirseğinden rüzgârı
Hızla yanından geçen bir kızın çantası
Düşünüyorum da biraz aklının uzağında,
Biraz utangaçsın, aslında biraz tuhaf, neredeyse yabancı.

Bağıran suskunluğun var bu kent ile aranda
Merdivenlere adım adım tırmanan cinayetlerin
Benim aklıma tutunmuş, tutuşturulmuş,
Ah, bu akıl almaz yüreğin.

Anlatıyorsun, konuşur gibisin herşeyden
Kaygıların, ah bu rüyaların hiç sırasını bilmeyen.
Ben seni dinliyorum, kaldırım taşına takılı gözlerini,
Bu kalbin içinde durmayı bir türlü bilemedin ki.

Duygu Günkut