SOKAK ÇOCUGU

Elinden tutanı yok umutları olmayan
Gül yüz sevgi ekeni tanır sokak çocuğu
Öyle şer gözle bakana, biz sevgi hak bulmayan
Öl der yaşam bana anar sokak çocuğu

Yağlı,kirli şerlik de, kalem tutar elleri
Sıcak ev özlemleri soğuk eser yelleri
İtip kakıp hor görmen bu kan ağlar gülleri
Tül olmuş gözlerine tiner sokak çocuğu

Hayatı hak etmeyen rengarenk yavru kuşlar
Saçak altı yağmurda, soğuk alınır duşlar
Burun dibine kokar yiyemediğim aşlar
Dal kırık ışık sönük yanar,sokak çocuğu

Kış geldi hep konaklar,ıssız köşe başında
Ayak çıplak eller buz, hüzün çatık kaşında
Gözler ağlamak yaşar ölüm gençlik yaşında
Mil sürülmüş gündüz sunar sokak çocuğu

Atık ekmek çorba aç can lokanta önünde
Sıcak yatağa hasret var üşümüş kanında
İlgiye hasret bekler,minik yürek canında
Dil umudu ışıksız söner sokak çocuğu

Harabe evlerde dost beden ovuşup yatan
Çöplükten servet yapıp, tiner , bali’ye satan
Okşanacak ellerle çamurluk dibe batan
Tel iplikte umutlar konar sokak çocuğu

Kederle dolup taşmış,gençken yaşlı gözler
Sevgisiz denizinde neşeyle gülmek özler
Sıcak bir yuvalar da ninni türküler gözler
Sil gözyaşı üstüme kanar sokak çocuğu

"Tiner, bali zehirli illet yok etti bizi
Kötü kader hep çatı dibine attı bizi
Soğuk, açlık horlanma,sancı maf etti bizi"
Sel şafaklar düğümlü döner sokak çocuğu

"Küçük yaşta kavgam,yaşamlık karanlık yüz
Jilet motifli resmim,olmaz mı aydınlık yüz
Kurur yapraklar gibi ağlar hep benlik yüz"
Yel sıcak esmez kışa sanır sokak çocuğu

"Sana mendil uzattım buyur gözyaşımı sil,
Hadi düşün alnımda kara lekelimi sil
Işıldar gözlerime sunulan şer yemi sil "
El tutanı olmaza denir sokak çocuğu
(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR