Dengini toplayıp burdan gideli
Sesimiz ağlarken kısıldı oğul
Ben oldum divane buban bi deli
Unuttuk gülmeyi nasıldı oğul.

Esgerden yadigâr bi foturafın
Yerleşti üstüne tahtadan rafın
Bi tadı kalmadı ki bu tarafın
Gün gamla dağlara basıldı oğul.

Aşkını bağrına bastı ebedî
Yavuklun takdiri ilahi dedi
İsminle çınladı gönül mabedi
Kirpiğe damlalar asıldı oğul.

Ambarı çileyle dolan dünyada
Husasız anlarım kaldı rüyada
Hüzünle aktığım koca deryada
Mutluluk bir küçük fasıldı oğul.

Yağmurlar rüzgârla vurdukça cama
Umutla koşturduk n’olur kınama
Tüm gözler kapıda arandı amma
Velakin iç çekip susuldu oğul.

Ardından duayı mekân eyledik
Yaradan Mevlâ’dan rahmet diledik
Mukaddes toprağa bir dal göledik
Biñbir dal yüzünde hasıldı oğul.

Salih ERDEM
12.08.2015- 12.01.2020
___________________________________
Buba: Baba
Esger: Asker
Foturaf: Fotoğraf
Husa: Kaygı, korku, tasa.
Gölemek: Asma dalını kütüğünden koparmadan, köklenmek üzere yere gömmek, daldırmak: (Şu asmanın dalını kışın göleyelim.)