“-senin Şaban Emminin “yeğe şişek” gibi
bizim de bi “yeğe goyunumuz” olduydu “deli”
benim de getdi-getdi zamannarım, o zaman
deli ğoyun da goyun hani goş gibi, yaman
emme illem “deli”dir! nerde bi nakıslık varısa
nerde bi “goruma bekçisi” tığlayıp duruyosa
sevmediğim namerd olasıca adamın birinin
ekininin anından mı geçiyosam, yeğe! haylaz!
o dakka, derağap“dur-mur” demeye ğalmaz
bodoslamadan zıyana dalmışdır anında
olamaz “deli goyun” dan başgası asla..
..

“kişle”sen, “heyle”sen “ı ıhh” sen ne dersen de!
“bana mı(sı)n demezdi valla-billa
ötekinner gibi “gerisin geri” sürüye deği(l) de
dediğin gibi “nakısına” “burnunun do(ğ)rusuna
yallah, dikile ğalır ziyanın ortasına
“haylaz” deli ğoyun “pırıkır geder” ho yanna
sen ona ğetsen, geri ğalan sürüyü ehmal gerek
de(ye)cem buna da “ayrı çoban ilazım” demek
öyle ya gari? valla bek zıddıma gederdi
“haylaz, bildiğin “deli”
..

bi ğün bu; gene depemin tasını atdırtdı
gözümü yaşına bakmadım endirdim kımçıyı
“yermin yememin”, “yermin yememin”
elimin-erdiği yerde, neresine ğeli(r)se vurdum
ondan sonura “deli” deyelek ba(ğı)rdım mı?
“tun tun yiter” gederdi zavallı.. valla!
“ağzı var dili yok, nayet Allahın bi mahlığı”
sonuratdan sonuraya bek pişmen oldum
emme ne fayda..
..

sanı(r)sın sinnenirdi eve ğeldik miydi
bu benden ıralaşcan derkene var ya
guzusunu bulamaz, sapıdır gederdi
anasını bulamayan öteki ğuzuları
ön ayaklarından dutar sallarsın da
“do goyun”, “garağöz”, “çomak” deye
anasını ünnedin miydi mi? hani?
yanık yanık meleyelek ğeliler alıllar ya!
bu! asla ve kat’a
..

ağşam eneze ğuzuyu eliğinen galdırı
“deli ğoyun, deli ğoyun” deye ça(ğı)rısın
bu seğidelek ğeli(r) emme
beş adım galalak duru(r)-bekler
gözüyün içine içine bakar vazgeçer
ona doğru eletsem zavallı gorkar,
yes eder nakısına, ötelere gaçar
ötekinner gibi altına da ataman
yere ğorun zabını mezburen
eneze ğuzu deben düş nece sonura
“deli ğoyun”un sesine varır..
deli ğoyun neçeden sonura alır
enezenin dizinin dermanı yetmez
varsa da ı ıhh.. ememez..
eneze aj galır
..

neyse bizim çocuklar fehmettti de
“yanık guzu”yu eline alır bekleridi
“deli ğoyun..” “deli ğoyun” deye ünnerler
eneze ğuzu anasının peşinde dört döner
emme deli ğoyun sovuk duru(r)du..
gatliken emdirmedi kendi guzusunu
bi ğün bakdık eneze ğuzu ölmüş galmış
çatlayo, ğuzusunun başından getmeyo gatli
emme “geden getdi..”

anası “çeler”di öldü emlik bi guzu varıdı
gari bu yeni doğmuş, günsüz emliği
deli ğoyunun ölen eneze ğuzunun derisini
bu emlik ğuzuya keydirdik,
gıçını yalatdık.. malatdık
guzuya biciğini verdik emme ı ıhh..
bi türlü enmedi deli ğoyunun südü
nelikler etdik.. neler neler yedirdik
bobam bana “sen hurdan bi ğet” dedi
çekdim getdim mardım gayfaya öte
deli ğoyun neçe sonura “al”mış günsüzü
aldı emme..?
..

ondan sonura efe! ağşamları sürü
taha öte yandan eve gelikene
“Deli Ğoyun” elden önüş seğidelek eve ğeli
bizim çocklar da “yanık”.. “emlik” i gollayınca
o’nun “o” guzuya gelişi!
hele yanık guzudahı o guyruk sallayışı
Deli Ğoundahı o koklamaları gör bi
yahay valla..
..

ertesi sene topal gasap gurbannık alıyomuş
bizim Deli Ğoyunu verividik getdi
o “emlik” guzu o “yanık eneze” guzu
gayat gözel bi körpe toklu oldu
bana ğalısa ötekinnerden fersah fersah eleri
emme anasının adı ona meres galdı
“Deli Ğuzu”
taha “deli” demeden yanımda bitiviri
neyye? an başını gollarkana
ekinerin içinden yolduğum cığcıklarınan
gatır düğmeleriynen, acımıklarınan
hu elleriminen beslerdim onu
ondan ötürü bek ele ğeliridi,
hiç ziyana sünmez, dayıma yanıbaşımdadır
emme ben yayıl demeden yayılmaz,
ye, iş demeden yemez, işmez
ta öyle!

ben de Allah var; olanı biteni,
havadisleri ona annadırın
yavıklıma deyemediklerimi ona derin,
baya bildiğin yarennig ederin
görsen kırk yıllık epap gibiydi
sürüdehinner gibi yönü öte gedeyin de
horada yayılayın dese
el yayılır; o ağasını dinnerdi
eve ğelidi gapıyı açık buldu muydu
depemde beklerdi
bi ğören ossa beni sapıtdı sanırdı..
Deli Ğuzu.., Deli Ğoç oldu!
hemi de goşların hası..