Yıkık bir şiir yazdım dün herkes uykudayken sana
Gemiler dolaşıyordu nehirlerde ıslak bir özgürlüktü dökülen
Biliyorum sen beni hiç sevmedin kendince.
Ansızın kapı çalar ,sen gidersin o yorgun gecenin sabahında
İkindi çayları içilir yanlızlıgın ürkek bir serçe konar pencereye
Yanımdasındır o gidişlere inat yüreğim koynunda seninle.
Benide alın yanınıza unutamadığım ölümlerim
Yıldızlar kaçıp gitsede gecede olsun seninleyim.
Şimdi işçiler uyuyar yorgun kirli şiltesinde umudun
Üşüyorum artık temmuz çok ıraklarda rutubetli yazı yok mevsimlerin
Şu sokakta dolaşan soytarı kılıklı yalan birde hiçliğin
Yıkık şiirlerde anlatılan ne varsa umuda dair içinde sen olan.
Ben senin çocuğunum Anadolu koru beni yalanlarından acının
Götür beni gemilerin güvertesinde adı akdeniz olan bir kadın
Islatıp koynunda beni dağlarında dolaştıran o geyikli yolda
Ölüm deli ölüm yosma kadınlar gibi ansızın gelen
Kirli şiltelerde seviştiğim kerhanede günaha giren gençliğim
Anlatılmayan o karanlık gecede benim koynumdaki kimsesizliğim.
Niçin sevişmeyi bilmez bu ülkenin kadınları hiç gülmeyen
Gözlerinde acı gözlerinde keder olan bir hikayedir ömür.
Çok özledim o yasak kavgalarını ruhun kırmızı bir günahtı bu
Yasak olan ne varsa yaşamalıydık özgürlük böyle bir şey
Artık hikayesi olmaz bu ömrün kadınlar ağlamaz gidişine gecenin.