Ey Leyla’nın, Aslı’nın mirasçısı Süheyla!
Hep koşarım peşinden yetişemedim hala,
Bir gün olsun susmadı yüreğimde vaveyla,
Kar yağdırma baharda, sevdamın dallarına,
Sevgi merhamet değil, sar beni kollarına.

Bülbüller yıllar yılı feryat ederken güle,
Bir kez dönüp bakmamış gül zavallı bülbüle.
Taşlaşan yüreğine ne yapsam da nafile,
Kar yağdırma baharda, sevdamın dallarına,
Sevgi merhamet değil, sar beni kollarına.

Sensiz yanan yüreğe, her gün hare vuran sen,
Abı hayat diyerek, zehri yâre veren sen,
İnim inim inletip, pare pare kıran sen,
Kar yağdırma baharda, sevdamın dallarına,
Sevgi merhamet değil, sar beni kollarına.

Gözümden damla damla inerken yanağa yaş,
Bu çileyi çekecek her aşk ile dönen baş,
Ömrümü tüketirken inadın yavaş yavaş,
Kar yağdırma baharda, sevdamın dallarına,
Sevgi merhamet değil, sar beni kollarına.

Nadanlar nerden bilsin, derdini ehli dilin,
Bülbülü şeyda bilir, hicabını al gülün,
Dili olda söylesin, şu karşıki sahilin!
Kar yağdırma baharda, sevdamın dallarına,
Sevgi merhamet değil, sar beni kollarına.

Candan aziz ne varsa, yollarına sereyim,
Makberim ol gel benim, vuslatına ereyim,
Hiç olmazsa toprağa, kollarında gireyim,
Kar yağdırma baharda, sevdamın dallarına,
Sevgi merhamet değil, sar beni kollarına.

Ümit Zeki SOYUDURU