0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1067
Okunma
İçimi döktüm beyaz
kağıda,
Acıyla titredi kalem
parmaklarımın arasında ,
Sözcükler benden heyecanlıydı
seni yazmaya ,
Aktı kalbin gözyaşları
durduramadım feryadımı sana....
Oysa acılarla besleyen
yüreğim hiç bu kadar
fırtınalar kopartmazdı,
Ve hiçbir söz bu kadar
içimi yakmazdı,
Uzak dur Dilba Hanım!
Dokunma kapanmayan yaralarıma ,
İçimde yeşeren çiçeklerimi
kurutmasaydın,
Belki solmayacaktı umutlarım..
Ve unutma Dilba Hanım!
Gözden değil de
kalpten yaşlar akıyorsa;
Bil sensizliğin en büyük
hediyesi olan gülüşünün
sıcaklığını tenimde
yaşayamadığımdandır...
5.0
100% (3)
