Yıl iki bin dokuzun yirmi beş Şubatında,
Bir deftere rast geldim, Edebiyat Defteri.
Şöyle bir ilerledim o büyülü sathında.
Rengarenk ışık tuttu şiirlerden rehberi.

Üyelerin her biri farklıydı kulvarında.
Yürekten imzalar var bu güzelim defterde.
Kimi yeni yazıyordu kimi usta dalında.
Sevgi, saygı daimi, kardeşiz biz her yerde.

Bir ara uzak düştüm mazeretim gereği.
Döndüm ve araladım defterin arasını.
Yüreğimde hissettim göçenlerin yasını.
Yarabbi gider artık yüreğimin pasını.

Yeni yeni kalemler yer almışlar burada.
Okunmak için hayli eserler var sırada.
Ellisinden verilen böcekler rafa kalkmış.
Yedisinden yetmişe her birey ustalaşmış.

Kinayeler sıralı şifreler anlaşılmaz.
Öyle hitaplar var ki dosta asla yazılmaz.
Kimileri küstürüp sürgüne gönderilmiş.
Kimilerin eline tasdikname verilmiş.

Kimileri kalemi bırakmışlar aniden.
Ortam düzelir ise gelecekler yeniden.
Kimileri ilmini sanal alemden almış.
Kimileri sebattan elbet sınıfta kalmış.

Şiirler ve yazılar yüreğimizin sesi.
Her birisi asaletin ve saygının simgesi.
Hayatın musikisi, gönüllerin hissesi.
Sevgi, saygı, hoşgörü var mı başka Türkçesi.


Emine Balı Oğuz.