ANILARIMIN ŞEHRİ
 
Küçük bir şehirdin,
Sende yaşarken.
Dört yıl katlandık,
Sen bana, ben sana.
Milyonluk metropolsün şimdi.
Cafcaflı ve revnaklı.
 
Hatırlar mısın?
Kırk yıl önceydi,
Vedalaşmıştık bir akşam vakti.
Batmakta olan güneş,
Tanıklık etmişti gözyaşlarıma.
Burukluğunu hala yaşarım!
 
Gizemindir senin,
Gençlik yıllarımın anıları.
Her sokağında,
Her kafende gezmişliğim,
Parklarındaki her bankta
Oturmuşluğum var.
 
Gösterimdeki her filmi izlemiştim
Işıklı tabelalı sinemalarında.
Tahta iskemleli kahvehanelerinde
Pişpirik oynamıştım,
Hep ütüldüğüm aklımda.
 
Önünden geçerken
Sıra sıra dizilmiş balıkçıların,
Izgara kokardı buram buram!
Sadece bakmakla yetinirdim
Nar gibi kızaran piliçlere,
Restoran camekânlarında.
Acılı şalgamla yetinirdim.
 
Mini etekli güzel kızların vardı,
Denemiştim şansımı bir iki,
Takılmıştım peşlerine,
Laf atamamıştım,
Mahcubiyetimdendi.
 
Yüreğimi yakan ilk sevdamı
Sende yaşamıştım,
Sende umutlanmıştım!
Sende üzülmüş, sende ağlamıştım!
 
Şimdi tanıdık tanımadık kim varsa,
Koparmaya çalışır senden beni.
Anılarımın depreşeceğinden korkarlar!
Bilmezler ki,
Bu şehirdeki anılarımdır
Beni ayakta tutan.
Silinemezler asla.
En ücra köşesine gitsem dünyanın,
Gelirler benimle;
Yaşamak mümkün olmasa da yeniden.
 
Ömer Adar-2017