Var gücümle yaşadım çok yordu beni hayat.
Bedenimde romatizma olmuş dermanlar kaldı .
Ben hep can havliyle kaçarken ölümden
Azrail benim hep baş ucumdaydı
.Kendi kaderimde bir figürandım sadece;
Ay güneş ve yıldız bana hep uzaktaydı ...
Yine de ;çok uzun bir ömür diledim Rabbimden ve çok kısa bir ölüm .
Uyudum uyandım ve bugün dünkü Hızırı öldürdüm .
Bir daha uyursam öleceğim yarın tekrar doğar mıyım bilmiyorum.
Hep geceyi sevdim hep gece kaldım ayakta.
Görmedim bu yüzden güneş yüzü pek ,
Umursamadım güneşi hiç ,ta ki yıldızlar beni terk edene dek ...
Çok uzun bir savaşta ve çok yorgun bir yaştayım.
Çok derin bir mevzuda ve çok yar im bir aşktayım.
Çok hakkı geçti bana kulların ve çok verilmedi benim payım .
Bir denge kurmanın girdabı içindeyim ve çok dardayım...
Hep kaç nefes alıp da vermekle eşitledim ölümü matematik tükendi .
Peki ya kaç kişi yaşadı bu alemde kaç kişi kazandı
ve kaç kişi yenildi ve hatta kaç kişi kendi ...
Peki kimdi Nuh un gemisine binen o ilk karınca ;
Nerde ne zaman nasıl başladı hayata, gemi hangi limana varınca.
Ben adem ve Havva nın ilk göz ağrısı ilk oğlu olmak isterim.
Ben beş milyon yıllık bir adam olarak ölsem
ve yarın doğsam acaba kime benzerim...HEMŞERİM.