Donuk temmuzlar ekiyorum
Takvimin terazisiz eskiliğine
Çarçabuk geçsin üstümden ikindiler
Geyikler gibi avlanmıyor çünkü
Gözlerime bulaşan yırtık sonbahar

Korkuya tayfadır
Lodosta terleyen insan
İncir çekirdeğindedir tünelin ucu

Ellerimi enseme bağlayıp
Uzansam yeşillere
Seyretsem mavileri
Bu eylemim ile ne kadar
Durultulabilir ki leylaklar
Bilgelerin bilgisinden fırlayan
Zemberek mi benim beynim
Eğrisiz odun arayıcılarının
Doğru çubuklarımı kalbim
Takırtısıyla bronşitimi uyandıran
Bu kerpiç duvar
Kirece durmuş maarif takvimler
Saatte giz avlayan yelkovan
Ne yaparlar ne yapılabilir ki
Korodan yayılan kokuyu
Kaptırmamak için ayaza

Eyy! ..
Yuvarlak parlaklığında
Gözlerime zulmeden
Bir eşkıya saklayan gezegen
İfrit olmak zor değil
Karıncanın kan grubunu bile bilen
Sarsak bilgiçliğine
Sezar da geçti üstünden
Ve dahi Achilles
Kime öldü ardı sıra
Yanağından gül terleyen sevgili

Çarçabuk geçsin gitsin
Üstümden ikindiler
Ki ben
Akşamın duvarından atlayıp
Gecenin bahçesine
Şiir çalmaya gideceğim
Ham koruk demeden
Belime kadar girip
Fidelerin ahenkli toplantısına
Yeryüzü yüzünden girdiğim
Onca günahı tövbeleyeceğim
Bir istavroz çıkarıp
Bir oruç açarak

Ve sen ey! ..
Cenabet cürmümü
Yellerle gezdiren iklim
Cellat bul bana
Kestir başımı
Ağırlığı alınsın
Beynimden kanın….




21 Şubat 2007

Şükrü Özmen


dinlerken..