Kanatlandı bulutlar yağmurlar başka ağlar,
Bam telime dokunma hüzünler kara bağlar,
Aşkın penceresinde ahlarım yürek dağlar,
Susturma yüreğini ey sevdamın kadını,
Ne zaman duyacaksın gönlümün feryadını!

Püsen düştü dallara gönlüme hazan vurdu,
Gözlerinin rüzgârı ortalığı kavurdu,
Gülfem’inde gül açtı güller kıyama durdu,
Susturma yüreğini ey sevdamın kadını,
Ne zaman duyacaksın gönlümün feryadını!

Yağmur ol toprağıma hayat bulsun dallarım,
Hasretin kucağında tükenmesin yollarım,
Bir ömür beklemesin vuslatını kollarım,
Susturma yüreğini ey sevdamın kadını,
Ne zaman duyacaksın gönlümün feryadını!

Sürükleme serimi hayallerin arkında,
Zamanda biter zaman olamazsın farkında,
Döndürüp duruyorsun boş feleğin çarkında,
Susturma yüreğini ey sevdamın kadını,
Ne zaman duyacaksın gönlümün feryadını!

Sevgin kutsal sevgimden, düşer önünde başım,
Sensizliğe gücüm yok yüreğimle savaşım.
Musallaya gelecek bugün yarın naaşım,
Susturma yüreğini ey sevdamın kadını!
Ne zaman duyacaksın gönlümün feryadını!

Ümit Zeki SOYUDURU

Mebruke: Kutlanacak kimse, tebriğe layık kadın.
Püsen : Pus, sis, ince ince yağan yağmur.