V e....



Bir kadın bir erkek
Ve,
Bir yatak.
Günahlarını atar gibi,
elbiselerini çıkarıp atacaklar.

Fırtınadan çıkmış,
yaralı bir yelkenli gibi,
hissediyordu kendini.
Sığınacak bir limanı olmayan.
ve erkek ben limanım,
diye düşündü.
Genç kadına sarılırken.
Bizi buluşturan kadere,
şükretmeli miyim acaba,
dedi kendi kendine.
Bir yorgana sarılır,
gibi sarılırken,
Erkeğin terli bedenine.

Şimdi.
Zaman aşk zamanı.
Saatler durdu.
Yelkovan yürümüyor.
Karanlık köşelerde,
Karanlık yüzler,
Düğüm üstüne düğüm örüyor.

Boş ver,
her şeyi unut.
Bu geceyi düşün.
Sen ve o,
Leyla ile Mecnun,
Kerem ve Aslı,
Ben ve Sevda Çiçeğim.

Ne biraz önce.
Ne de biraz sonra
Her şey şimdi var.
Her şey şimdi.
Solgun ayın şahitliğinde,
olup bitmeli.




Ve...
Hayat böyle gelmiş,
böyle gitmeli.
Bir kadın,
Bir erkek,
Ve,
Bir yatak,
Diye şiir böyle bitmeli.



(19-10-2005- Çarşamba)
Tuğrul Ahmet Pekel