Sen bir yana ben bir yana
Ayrı düştük bu sokaklara
Bu küçücük BOLU’ da
Ciğerimiz ateş gibi yana yana
Kalbimiz kanaya kanaya...
Oldumu hiç bu Kasım ayında?
Ayrılıkta değerliydi sevdaya ?
Ellerin uzamadı mı bana ?
Değermiydi hiç böyle uzak kalmaya ?
Kötüyü düşünüp mesafe koymaya .
Bir beni sığdıramadın ya şu sol yanına,
Helâl olsun sana,
Olsun canın sağ olsunda...
Alışdım ben insanların yokluğuna.
Alıştırdılar beni yalnız yaşayıp bırakmaya.
Bakıyorumda şöyle bir etrafıma,
İnsan varda insanlık yok ama...
Sende haklısın bir yanda.
Bakma benim böyle konuştuğuma.
Bende dört dörtlük değilim ya sonucda.
Hak veriyorum gercekden sana,
Kim kaldı ki güvenecek şu dünyada...
Ama şunu da asla unutma;
Her yüzüne gülenide adam sanma.
Beni unut ama bizi unutma.
İlk tanıştığımız gün bile aklımda,
Saat saat , dakika dakika...
İçinden geldiği gibi davran bana.
Bu yazdıklarım yüreği güzel insana.
Hayatındaki mutluluklara fırsat vermeyide sakın olaki unutma...
Güzel günlerin seni beklediğini hatırla.
Kendini yalnız hissettiğin anda,
Hep beni değil bizi hatırla.
Ayşegül hep senin yanında,
Bunu sakın aklından çıkarma.
Ben kayboldum kendi dünyamda,
Senin yanında buldum kendimi bir anda.
Sende gidersen bu zamanlarda,
Ayşegül ne yapar sonra???
Yalnız kalmaya alışımda
Sensiz kalmaya alışamadım daha...
Umarım kalırsın benim yanımda.
Belki bir gün yine karşılaşırız BOLU sokaklarında.
Sozler: Ayşegül ACAR
Duzenleme: İsmail KARABELEN