Sensizde korkuyorum
Seninle de korkuyordum
hata yapmaktan
Seni üzmekten
Duraklarda temmuzu beklemekten
Yaz yağmuruna tutulmaya inat
Bu korkaklığım yüzünden
Güzel yalnızlık resmi çizerim ben..

Neden ölümden korkayım
Nasıl olsa korkular büyüttüm
Mezarın büyüsüne alışsın diye

Sana bir şey demekten korkarım
Bir çiçeği dalında kırmak
bu olmalı herhalde
Oysa havvanın rahminde büyüdüm
Tam mezar odası
Korkuyu yenmiş sayarım
Güneşi görmekle..

Gelirmisin benimle ölüme
Oradada paylaşırız korkuyu
Senin ellerine güller veririm rengarenk
Güllerin dikeninden korkarım
Seni inçitmesin
Tenindeki kırmızı ile boya beni desem
Soğuk kalır ruhum.


Tüm denizleri sana versem
Deniz tutar yürekleri
Şimdi acıtırım
Sana dokunan her şeyi..

Ben korkularımın kölesi
Sana dairlerimin efendisi olmak
içinde karalarım
buğday başakları gibi yanar güne bakanla uyanırım.
Oysa kaç karınca aşksız ölecek şimdi.