OKSUZ KALDIM

Ben babalar ölünce öksüz kalınır sanirdim.
Şimdi hem öksüz hem sensiz kaldım.
Yavrum yokluğuna ve sessizliğe alışamadım
Bazen unutur dalar seni yasiyor sanırım.

Hep seninle geçen gunler gelir aklıma.
Mecnun gibiyim döndüm şaşkına.
Bu masum yavru neden gitti,Allah aşkına.
Hiç itibar etmedik Dünya malına.

Sen benim oglum,arkadaşım,kardeşim ,babam her seyimdin.
Sana doyamadik çok çabuk bizden ayrildin.
Gün hangi ay,mevsimler hangisi farkında değiliz.
Her gün ilk gun ki gibi sana yanariz.

Evlat acisini anlatirlardi da bu kadar acı olduğunu bilmezdim.
Elimde olsa bu Dunya,ya ya gelmezdim.
Hiç aklıma gelmezdi böyle arkamdan şiir yazacağım.
Ben sensiz nasil yaşayacağım.

Yirmi dokuz yıl dokuz ay misafir oldun bize.
Sensiz dogum gununu kutladık yanarak sessizce.
Seni unutmayacağız ömür boyunca.
Beklanim bu Dunya var
oldukça.

Hüseyin YAVUZKAN