sen kıymet bilirsin
o kıyamet


sen sulu göz
o
sulu gözde boya fırçası..


senin yolların vardır yürünsün diye önüne serdiğin
onun kadehi
ömrünü tükettiğin


adımları vardır mesela
bir adım
iki adın
dizlerine kapandığın


ayakları vardır
adım’a ayaklanma çıkardığın


sen şiir yazarsın eli kalem tutan hislerle
o mürekkep yalatır
kavuşmak ümidiyle


bazen susar kelimeler
iki satır arasına pankart gibi gerilir sessizlik


ayrılık söz alır
susma,
sustukça sıra bana gelecek yoksa


üç nokta değil midir hep
uzatan belirsizlik


sen üç vakte kadar saklarsın gizlediğin özneyi
o fincan arar cümlede
içmek için kahveyi


şimdi öyle bir ateş var ki aramızda sorma gitsin
yağmurdan korkuyor söndürür diye


öyle bir y’ara açtın ki kapanmayan
kabuk değiştiriyor hep
ruh iklimimde

gel paha biçemezsin uzağı yakın etmeden
hem çok usandım inan
sana hep gel demekten..