Ne bir sevinç vardı,
Ne bir heyecan!
Bir ölü gibi serilmiş yola.
İnanamıyorum,
Tanıyamadı ya beni
Gençlik ateşiyle yürüdüğüm sokaklar!

Belki bir sürprizi var!
Köşeyi dönünce kim bilir
Karşıma eski sevgilim çıkar!

Koşuyorum sokağın başından,
Canhıraş deşmeye çalışıyorum,
Anılarımı bir piton gibi yutmuş zaman!

Unutulmak kötü.
Daha da elimi, sen de unutuyorsun!
Söyle hangi ağaç ağlar,
Düşen yapraklarına?
Ben de yıllar önce düşen,
Bu sokakların yaprağıyım!

Tam da tutunduğum yerden kopmaya başlamış hayat.
Şimdi hangi sayfasını yırtsam, gençliğimin!
El gibi olmuş, geçen zamanlar!
Anlaştığımız dili unutmuş,
Yürüdüğüm şu sokaklar!

Koca koca binalar,
Aşkımızın rüzgârını, çoktan söküp götürmüş o eski parktan.
Ölü bir rüzgardır şimdi, sımsıkı tuttuğum avucumda yatan.
Açıverdi üstünü bir ürperti;
Hıçkırarak uyandı,
Yüreğime gömdüğüm tüm o eski şarkılar!