Gümüşten bir tül gibi şafağın süzüldüğü,
Yollar var ki önümüzde uzun mukaddes..
Kalbimize bağlanan duygular ki hüzünlü,
Yok mu bizi o yollara çağıran bir nefes..

Simsiyah bir gecenin sessiz mateminde,
Samyeliyle hüzünlenen bir gönül ikliminde,
Rabbime erişilen en yüce mabedinde,
Yollar var ki kutsi bir intizar işte..

Yollar var ki patikalarında menevşeler açan,
Gönlümüzün ümit çiçeği Resullulah’ın yolu..
Yollar var ki hakikattir ruhumuzu aydınlatan,
Yegâne rehberimiz hazreti Kuranın yolu..
Miracın tozpembe gülleriyle donanmış,
Etrafına demet demet açelyalar saçılmış,
Aşkın en son sevdasına ulaşmış,
Yollar var ki; vecdin nuruyla aydınlanmış..

Şiirin mısralarını semanın ufuklarını,
Ebedi bir sonsuzluğa götüren yollar..
Yalnızlığı, kederi, gurbetin sılasını,
Vuslat deryalarına götüren yollar

Ömür denen sevdanın son demini,
Yaprak yaprak solduran yollar.
Mevlana’nın Şems’e duyduğu özlemini,
İklim iklim mevsimlere döndüren yollar..
Rabbimizle hemhal gül Nebi’nin izinde
Kandil kandil aydınlanan bu yollar..
Gökyüzünde kanat çırpan kuşların zikrinde,
Tesbih tesbih; aydınlanan bu yollar..

İnsana şah damarı kadar yakındır,
Ne kadar uzakta olsa da bu yollar..
Sevapların incisi,günahlardan uzaktır,
Ölümün ötesinde başka bir âlem bu yollar..

Yemyeşil bağlarında cennet üzümlerinin,
Salkım salkım tatlandığı bu yollar..
Ağaçlarında dal dal müjde çiçeklerinin,
Yaprak yaprak parladığı bu yollar
Kesilen umutların yeniden beklendiği,
Ümit sahrasına açılan bu yollar..
Gün be gün şafakla dirilişin gizemi,
Ab-ı hayatın,Tuba’nın geçtiği bu yollar

Züleyha Özbay Bilgiç