BİR MEÇHUL Kİ



Bir meçhul ki sisli bulutlar gibi hatıralar
Aralasam bir nebze tül perdeyi
Buğulanmış hüzünler bekler beni
İnceden inceye süzülür her damlası
Sessiz bir matem gibi
Silemem istesem de
Kapatırım sayfalarını hayatın
Yıpranmış kağıt parçalarının arasına
Birkaç kurumuş gül yaprağım
Mürekkebi silinmiş gönül simyalarım
Öylece bakakalır ardımdan
Her hatıra sisli bir bulut olur
Dağların arasında
Meçhul saatlerin hicranlı dakikaları başlar ruhumda
Sır perdeleri aralanır inceden inceye
Acısınıı duyarım bir yerlerde pişmnlıkların
Kabullenmek zor gelir
Bir o kadar da garip
Virane bir şehir bulurum ardımda bıraktığım
Külleri savrulmuş
Güneş aksetse de tüm heybetiyle
Zulmete esir düşmüş
Umutları yok olmuş
Baharları hazan
Gül kurusu sevdaların
Hicranıyla yağmalanan
Ben o şehrin içinde kaybolan bir meçhulüm
Üşüyorum yalnızlığımda
Anıların limanına gizlendim
Bakamam aydınlıklara gözlerim kamaşır
Ya vefa yoksa orda
Ben anılarla bahtiyarım
İstesem de
Dönemem,
Dönemem asla! !

ZÜLEYHA ÖZBAY BİLGİÇ