Desemki bugün aylardan Aralık
Içimde dargın,mahşeri bir kalabalık
Ok yaydan çıkmış,hedefini arıyor
Bataklığın içinde ,yalnız kalmış bir balık

Her ateş,kendi düştüğü yeri yakar
Her leş,kendi çöplüğünde kokar
Umudun bittiği yerde,kavuşur eller açılır semaya
Herkes kendi sürgünlüğünde yaşar

Sahipsiz damlalar göz göz yaralar açar yürekte
Tümceler bitmiyor,yarım kalır dilimde
Ötesi dünü unutturmuş bir hikaye
Parmaklarım yazmıyor,buz kesmiş bedenimde

Kimsesizlik zor,soğuk gecelerde
Duamda,dilimde bitmeyen hecelerde
Öksüz kalbimin,kimsesiz ülkesinde
Kanatsada dikenler,cehennemin dibinde

Gövdemi gömdüm ben,gölgemin dibine
Kan kustu dudaklarım,candan öte birine
Düşerken her boşlukta öldüm öldüm dirildim
Eşeklik bende kalsın,yükse binen binene

Bataklığın içinde,çırpınıp duruyorum
Önüm arkam dedikçe,sadece gülüyorum
Derdin dibindeyim,yolun sonu görünmez
Toz toprak olacağız,bunuda biliyorum