Hayat denilen mantığı olmayan kurgu
Neden gözyaşı dolu zamanın soluğu
İnsanlara ait cevap aradığım sorgu
Hiç mi öğretmeyecek mutluluğu

İyilik dediğin artık eski bir kavim
Menfaat yoksa mazlum dediğin yetim
İnsanı insana parçalatan nefsi seçim
Bunca acıdan doğma sual çaresizliğim

İkincisi var diye bir ile yetinmeyen göz
Nasihat olarak yazıldıysa da binlerce söz
Öğretilmeyen ve öğrenmediğin o öz
Seni yakmadan sönmeyecek bu köz

Uzun sandığın yaşam denilen tek dem
Kuşanırsa gaflet ile perçem perçem
Yok yere var oldu demektir bu alem
Bil ki öte doyamadığın alemden elzem

Vicdanındaki insana muhtaç insanlık
Yaptıklarının yerine aradığın sanık
Sanma yaşatır yarına ait aydınlık
Hiç yok desen de, yaptığına yaradan tanık

Ölüm hayat denilene virgüldür
Sonsuzluk musallada görülür
Sanma satırım sade öğüttür
Unuttuğumuz hakikat bizdeki kördüğümdür