Lazımsa bir tarafa koy kalsın . meraklanma ! Üstü açılsa bile üşümez "aşk" teferruat gerektirmez.. Olması gerekenden ötesi bildigin intihar öncesi son defa gülümseme gibi birşey..

Ölmekten hiç korkmazdı "annem"
Düşlerime giren karabasan kabusu gibi
Elleriyle beni bogarcasına sımsıkı tuttu...
Elveda ! Demek bu kadarmı hassasiyet gerektirmekteydi?
Giderken; gülme tenezzürüne bile degmedi. Gögsünde biriktirdigi sancılı emanetini iade etmek için gitmek istedi ve gitti.. Tereddüt bile etmeden..
Yoktu artık! Yoksunlugu büsbütün abluka altına almış beni ayakları ile kalbimi cignemekteydi..birde üstü kalsın denilen yoksullugum ilave olunca bunca gözyaşartıcı hadisenin veryansın ettigi durum otagıma..
Belki de; sonunu bilen kelebekler gibi farkındaydım herşeyin ama ses çıkartamıyorum..
Bugün öldügü günün arefesinin arafta kalmış son veda münasebeti..
Alay edercesine kırgın ! Ve bir o kadar da komik..