Tükendi tüm maviler,o boşluk denizinde
Sarıldığım yılanlar,bir bir katilim oldu.
Kapatmaz çamurlar,kapatmaz dikenleri
Sızmış en köküne,zehir zıkkım oldu

Islaktı her mevsim,ürperir hep bedenim
Sancısı hep ellerim,tutmuyor parmaklarım
Yitik rüzgarlara ,tutunup uçuyorum
İçimin taa içinde, yanar o küçücük yüreğim

Gölgemden korkar oldum,her yer karanlık
Gönlümden geçmez oldu,her yerim dağınık
Pembemi almayın,düşlerimi çalmayın
Yoksa bir kenarda,dururum alık alık

Döküldü yapraklarım,gölgemin dibine
Karanlığın içinde,çekilir en içine
Diriliş yok artık,sonsuzluğa savrulur
Kavuşmaya hasret,sonsuz sahibine

Kimseye değmeden,yormadan gidiyorum
Yorgun yağmurları,en içten diliyorum
Kesilir nefesim,saplanır hançer gibi
Sol yanım dağlandı,yanarak gidiyorum

Bu şehirde bugün yok,yarın yok umut yok bize
Güneş çoktan batmış,küsmüş hepimize
Dağ gibi duruyorum,dal gibi kırıldım
Kimseye yük olmadan,sıyrılıp gidiyorum