aç ve çıplak doğdum,
uçtum umuda bulutların sırtında,
çöplerden ekmek,
göklerden yıldız çaldım,
doldurdum karnıma,
şafak suyuyla yıkadım ellerimi.




dar olmalı yatağımız
en darından,
en arından,
sarılıp yatmalıyız ecelin koynunda.
musallada oynanırken ölüm oyunu
haykırmalı duaya kalkan eller
sevdamıza hürmet,
sevişmemize şahadet ederken
yarılmalı yer ve gök.




son yolculuğumuza çıkarken toprağın yolunda;
tabutumuzun altında omuz verenlere,
bu büyük yük,
bu büyüklük,
hafif gelmeli.




kıskanmalı adem kadınını
kırık sol kaburgasını salmalı sevdaya;
güneş doğumundan,
ay ölümünden utanmalı.
kopacaksa kıyamet bu dünyada
bizim için kopmalı…




öfkeyle esmeli rüzgar
tarumar etmeli geride kalanları
kefensiz bedenimize gök olmalı libas
cehennem narı gibi yakmalı
parmağında parlayan alyans





şefaat istemeden iman etmişiz
biz aşk yolunda iki nefer
mezar bağrını açmasın
şehidiz işte
karşılamalı ayakta peygamber.





bizi getirenler gitmeden
uyanmalı uykusundan İsrafil,
üflenmeli sur
kıskanmalı bütün canlılar
ölüleri dirilmeden.





kiminin etekleri ateşli,
çırılçıplak kimi;
basarak ellerini yüreklerine kor gibi
ayağa kalkmalı
en mahrem yerlerini kapatarak
kandırmadan birbirlerini.






dürülmeli defteri
inanan,
inanmayan,
tüm insanların
o mahşerde
herkese sevdası kadar
hesap sorulmalı.