İçimde isimsiz bir hüzün
Dilsiz kalmış balkonumdaki kuşlar
Adımlarım bir amanın adımları gibi
Temkinli duruşumdan habersiz yollar
Aylar geçiyor diyorum sana aylar
Saymadım yıl olan dakikaları
İçimde bir çocuk ağlıyor
Yüzü gözü kir pas içinde
Gözleri çakmak çakmak

Annesine hasret evlatlar gibiyim
Dağlar karlı, gözyaşlarım buz tutmuş
Kimsesizliğime çare yok diyorlar
Önüme geçen herkes kalabalık
Bir ben yalnızım sanki
Aşkların sadece adı kalmış

Mevsimlerin sevgisini derdim
Sevgililerin saçlarına taç olsun diye
Güzel görünmek ayrıdır bir kadın için
En çok kırmızıyı severim ben teninde
Her kadın taşıyamaz o asil rengi
Aşk medcezir gibi bir gidip kalmaktan ibaret

Demlenen dostlukların acısı var damağımda
Kırgın zamanların kolsuz giysisi durur
Bir kız gülümser ben geçerken yoldan
Adını bile bilmediğim bir kız
Düşleri nedir bilmem
Gökyüzüne astım varlığını
Yokluğumla terbiye olanlar var
Ben eksik bir notayım sanki

İçimden gelen neyse sere serpe
Yaralarım kan revan içinde ruhunda
Sen ellerinde neşterle duruyorsun
Kalbim binlerce parça avuçlarında
Hayat geçiyor kendiliğince
Ben gelişine dua etmeyi bıraktım
İstersen gel istersen gelme

Baki EVKARALI