Köpük köpük coşarken, kayaya vuran dalga
Şamar yiyen kayamı, dalga mı bilmelisin
Serilecek se yere, taşsız olmalı bölge
Başı koruyan saç mı, tolga mı bilmelisin

Öylesine geniş ki, kısmak olmaz kapana
Hayranım ben her zaman, bu çölleri yapana
Güneş dikiliyorken, öğle vakti tepene
Takip eden serap mı, gölge mi bilmelisin

Cümledeki bazı söz, nurlu güneştir doğar
Söz ustası ve ehli, anlamlı sözü yığar
Dünya’ya sığmaz iken, bir söze Dünya sığar
O söz ehli cahil mi, bilge mi bilmelisin

Öğrendin ise öğret, şu insanlık yolunda
Her zaman da örnek ol, bilgi olsun dilinde
Karanlığa bir ışık, tutuyorsan elinde
Sıradan bir kağıt mı, belge mi bilmelisin

Delta ve kollarıyla, bölgesini güldüren
Her türlü turlarıyla, değerini bildiren
Taşıdığı sularla, can Hazarı dolduran
Ak su hem beyaz nehir Volga mı bilmelisin

Ne güzellikler vermiş, bizler için yüce Hâk
Toplada kır çiçeği, başına taç edip tak
İçinden geçiyorken, çevrene de şöyle bak
Buralar meşelik mi, Şılga mı bilmelisin

Çıkarmı bilmem suyu Lüzumsuz sıksan taşın
Ağızdan çıkan sözü, çıkmadan iyi düşün
Gözlerinden yanağa, istemsiz inen yaşın
Hani birer damla mı, yılga mı bilmelisin

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ

ETEK YAZILARI
Tolga: Miğfer, demir başlık
Volga: Aksu, Beyaz nehir
Şılga: Çalı, fidan, çubuk, funda, küçük yol
Yılga: Sel