Bir ses yükseliyor kalbimin rahlesinden,
her tonu hüzün,
Ruhuma işlemiş günbegün...
Sen misin bu ipekçikızı!
Haykırışlarda nefesin,
Senmisin zamanın sarkacında
yuvarlanan, Senmisin
sessiz çığlıkların tahtına oturan sen misin?
Kınalı çiçeğim, dağmaralı.
Kalbimin rahlesinden okuyorum öykünü, Ah bilsen! Harflerin kadim,
Mihri kalem ile mi yazıldın ey cananım! Sırrına eremedim.
Kasem olsun can kırıkların
saplandı sineme,
Seninle oturdum hüzün sofrasına, gözyaşından içtim kana, kana...
Aşın keder imiş,
Azığın hasret,
Düğümlendi durgunluğun boğazıma.
Dur ve dinle!
Güllerle konuş,
filize dursun kalbin.
Anlat acını, kederini,
göğsünden göğüne haykır sessizliğini,
Yankılansın elezan çığlığa karışarak.
Oyy Kınalı çiçeğim, dağmaralı...
Dilhun bir vakitte gözlerini arala
Çağıl ufukların,
Hara dizip tesbih taneleri,
Sor kaç dirhem yol alır,
Elleri yoksul düşlerin...
.
Eslem Kartal
06.12.2019