Gölgene takılıp düşmemen
içten degil!
Renginde solgun hava, seni senden alan halini! Anlat Feriha, kök salmış düşüncelerini?
Yurdunda mülteci, savaşta esir, sularını çekmiş yüreğini...
Anlat göğünü örten, gri perdelerin gizeminden...
Hep mi ağıt yakıyor bulutlar?
Ve damla, damla yağan yağmur, gözlerden mi bırakır kendini?
Susma! Senmi çaldın karasından matemin...
Kirpiklerinden iniyor, dudak kenarından kayıp veriyor zihnim...
Söyle! Gece misin?
ışıklarını çekmiş yüreğinin kıyısı, bakışlarından tutuyor dolunay senin...
Feriha! Türkülerin sakağından iniyor yorgunluğun...
İnleyen nağmeler,
Dalgalanan keder,
Şehra, şehra akan sızın, ezelden hüznüne tarih tutuyor senin...
Hoşgör Feriha! Acından biliyorum seni, dolu gözlerinden, en ucrada kuytuda kalmış sessizliğinden...
Sönmeye yüz tutmuş ışığından biliyorum...
Eyy kahkülleri, gecenin saçlarına karışan dilber,
Heyula örmüş düşlerini!
Düğüm, düğüm çözemiyorum...

Eslem KARTAL
.
.