günaydın sevgilim.

demeni isterdim, hayalimde olduğu gibi.

ardından sarılmanı ve,

saçlarımı karıştırmanı isterdim.

ama bu olmayacak,

fark edilmeyecek,

gerçekleşmeyecek bir hayalden

daha fazlası değildi.

bu yüzden üzülüyorum,

yıkılıyorum,

ve parçalanıyorum.

bunlar güzel bir duygu değil,

hiç de değil.

acı çekiyorum,

kendimi aynada gördüğüm her an.

nasıl bu kadar düşebilirim diye.

nasıl bu kadar aşk sarhoş olabilirim,

nasıl bu kadar ölebirim diye.

lakin sonra hepsi onun için

diye fısıldıyor kalbim.

hepsi senin için.

tüm ağlayışlar,

yakarışlar,

çığlıklar senin için.

bir yandan çığlıklarımı dindirmek için sana ihtiyacım var,

diğer yandan sana gelmemem için yalvarıyorum bedenime.

sana gelirsem eğer,

seni de benim gibi korkunç biri

yapmaktan korkarım sevgilim.

bu da bir çelişki şekli,

ama iki karar da senin üzerinde kurulu.

ah, kötü hissettiriyor bu sevgilim.

sadece iki seçeneğim var ve

ikisi de senin üzerine kurulu.

her ne kadar sen beni

daha tanımasan bile,

ben senin hakkındaki her bilgiye sahibim.

tanımanı istemiyorum,

beni tanıman o yüzündeki güneşi söndürür ancak.

zira bunu istemiyorum

ve o güneşin sönmesini istemiyorum.

beni tanırsan,

gelirsen yanıma,

bu güneşin katili olmaktan başka bir şey yapmam.

bu yüzden gelmiyorum,

gelemiyorum yanına sevgilim.

yüzündeki o güzel,

kendine hayran bırakan,

kendine eşsiz gülümsemenin katili olmak istemiyorum.

ve diğer insanlarında.

korumacı olduğumu düşünebilirsin.

haklısın, sevgilim.

senin yüzündeki tebessümün korumasıyım.