Tirenler geçiyor yüreğimden Anadolu bozkırlarında
Kimselerin bilmediği garip kabirlerler olurya yol kenarlarında
Hiç öpüşmemiş kadın yüreklerinde sisli bir korku vardır hani
Seni anlatan hiçbir şiir yok hiçbir mevsim ısıtmaz sıcaklığını
Ben seni sevdim çok sevdim yanlızlıgım biliyormusun
Kadınları mazlumdur bu mevsimin anlamalısın
O tirenlerin o odalarında soyunup sevişmeli özgürlüğü emeğin
İşçiler yürümeli meydanlarında güleş gözlü kadınlar
Kimsenin ötekileşmediği bir ülke olmalı bu topraklar
Bırakın yalnız ölsün acılarım ağlatmasın güneşi akşam
Gurbet senin olmadığı her yerdir benim için
Nasılda ıslatıyor toprağı seyhan diclede bir kadın ağlıyor
Bana tunayı anlatmasın sözcükleri senfonin
Aşklar acı verir yaralı yüreklere anla artık
Niçin ölümü sevdiniz anlatın bana Bu ülkenin yorgun insanları
O kırmızı gecede oldu günahımız biliyorsun
Paylaşı verdik tüm yalanlarını gecenin
Yıktık tabularını kırdık buzlarını ayazın
Bir kadın sevdik bin kadın oldu o Anne oldu acı oldu sevinç oldu
Bir gün oturup bir masada içirip acısını kadehte
Sana ölümü anlatmalıyım köhne kapılarında karanlığın
Umudun ölümünü şiirlerde yazılmayan.
Belki ozaman karlar yağar korlaşmış yüreğime
Anlarsın içimdeki kavgalarını varlığımın.
O zaman tirenler geçer tarlalarından
Mevsim kış gökyüzü özgürlükten bir sevinç olur!
Ama sen olıurmusun bilmiyorum
Dokuduğum bu kilimde bir motif Hani saçlarına taktığın zeytin dalı
Bana sen olma umut istemem ben gidiciyim
Şu geçen tirenlerde bir yolcu kimsesizim.